Actress –Director Sirarpi Ajemian (1929–2024) and the Mkhitaryan Students’ Union

Bekaryan, Anahit; Bekaryan, Lilit

Վերնագիր: Actress –Director Sirarpi Ajemian (1929–2024) and the Mkhitaryan Students’ Union

Համար:

ISSN:

0320-8117 ; e-2953-8297

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Бекарян Анаит, Бекарян Лилит, Բեքարյան Անահիտ, Բեքարյան Լիլիթ

Այլ վերնագիր:

Актриса – режиссёр Сирарпи Ачемян (1929–2024) и Мхитаристский студенческий союз ; Դերասանուհի – բեմադրիչ Սիրարփի Աճեմյանը (1929–2024) և Մխիթարյան սանուց միությունը

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-2024) ; Ա․ Բոբոխյան (2025-)

Ծածկույթ:

185-192

Ամփոփում:

In 1946, in Constantinople, Armenian school students initiated the formation of associations that revitalized theatrical art. In 1947, the Mkhitaryan Students’ Union theater troupe was established, staging new and different plays. It broadened its repertoire with clas-sical literature. Alongside works by Shakespeare, Ben Jonson, and Bernard Shaw, the stage also featured plays by William Saroyan, Robert Hattejian, and Varujan Ajemian. Sirarpi Ajemian, a Constantinople–born and later Toronto–based Armenian actress, director, and reciter – an indefatigable and unforgettable contributor to theater, took her first steps on stage with the Mkhitaryan Students’ Union. From her earliest roles, she captivated audiences. Her performances stood out for their psychological depth and dramatic intensity. She brought to life both classical and contemporary heroines, expressing their inner turmoil, emotions, and struggles. She contributed to productions such as Varujan Ajemian’s Every Man Has His Own Paper, Shakespeare’s Romeo and Juliet, Robert Hattejian’s Three Sundays of a Life, Bernard Shaw’s The Millionairess, and Michel André’s The Great Robbery. Interrupting her prolific activity in Constantinople, she later settled in Toronto, holding fast to her chosen motto in life – preserve the heritage – and remained faithful to this principle for decades, serving the stage with unwavering dedication.
1946 թվականին Կ. Պոլսում հայկական դպրոցների սաների նախաձեռնությամբ հիմնվում են միություններ, որոնք աշխուժություն են հաղորդում թատերական արվեստին: 1947-ին ստեղծված Մխիթարյան սանուց միության թատերախումբը բեմադրում է նոր և ինքնատիպ թատերգություններ, ընդլայնում իր խաղացանկը դասական գրականությամբ: Մխիթարյան սանուց միության բեմում Շեքսպիրի, Բեն Ջոնսոնի Բեռնարդ Շոուի թատերգությունների կողքին բեմադրվում են նաև Վիլյամ Սարոյանի, Ռոբերտ Հատտեճյանի, Վարուժան Աճեմյանի թատերախաղերը: Պոլսահայ, հետագայում տորոնտոհայ թատրոնի բոլորանվեր արվեստագետ, դերասանուհի, բեմադրիչ, ասմունքող, մեծ և անմոռանալի երախտավոր Սիրարփի Աճեմյանն իր բեմական առաջին քայլերն արել է հենց այդ բեմում: Առաջին իսկ դերերով նա գրավել է հանդիսատեսին: Դերասանուհու խաղը առանձնացել է հոգեբանական խորությամբ, դրամատիկական լարվածությամբ: Կերպարանավորել է ինչպես դասական, այնպես էլ ժամանակակից հեղինակների թատերախաղերի հերոսուհիներին՝ արտահայտելով իր հերոսուհիների հոգեկան խռովքը, հուզումները և ապրումները: Նա իր մասնակցությունն է բերել Վարուժան Աճեմյանի «Ամեն մարդ իր թուղթը ունի», Շեքսպիրի «Ռոմեո և Ջուլիետ», Ռոբեր Հատտեճյանի, «Կեանքի մը երեք կիրակիները», Բեռնարդ Շոուի «Միլիոնատեր կինը». Միշել Անդրեի «Մեծ կողոպուտ» և այլ թատերախաղերում: Ընդհատելով իր բեղուն գործունեությունը Պոլսում` դերասանուհին հաստատվում է Տորոնտոյում` պահելով իր կյանքի բնաբան ընտրած «պահե ավանդը» կարգախոսը և իր երկարամյա տարիների ընթացքում հավատարիմ մնալով և անմնացորդ նվիրումով ծառայելով բեմին:
В 1946 году в Константинополе армянские школьники инициировали создание объединений, деятельность которых внесла оживление в театральную жизнь города. В 1947 году был создан театральный кружок Мхитарянского студенческого союза, репертуар которого включал произведения классиков мировой литературы: Шекспира, Бена Джонсона и Бернарда Шоу. На сцене Мхитарянского театрального кружка ставились также пьесы Уильяма Сарояна, Роберта Хаддетджяна и Варужана Ачемяна. Армянская актриса, режиссер и декламатор Сирарпи Ачемян, родившаяся в Константинополе, а впоследствии обосновавшаяся в Торонто, начала свою театральную деятельность в сoставе труппы Мхитарянского студенческого кружка. С первых же ролей она привлекла внимание зрителей и завоевала их любовь. Ее игра отличалась психологической глубиной и драматизмом. Актриса играла как классических героинь, так и современных, передавая их внутренние переживания и вживаясь в каждый образ. В ее послужнной список вошли пьесы Варужана Ачемяна («Каждый человек имеет свой документ»), Шекспира («Ромео и Джульетта»), Бернарда Шоу («Миллионерша»), Мишеля Андре («Великое ограбление»), Роберта Хаддетджяна («Три воскресенья жизни»). Переехав из Константинополя в Торонто, она осталась верна своему жизненному кредо – «сохранять наследие», служа искусству.