Գունային մակդիրները Եղ. Չարենցի չափածոյի լեզվում

Սույն հրապարակմամբ նպատակ ունենք ներկայացնելու գունային մակդիրների պատկերավորման առանձնահատկությունները հայ գրականության նորագույն շրջանի ուղենշային դեմքի՝ Եղ. Չարենցի չափածոյի լեզվում՝ կարևորելով գրողի կողմից գործածված մակդիրների իմաստային խորությունն ու բազմազանությունը, նկարագրվող երևույթի բնորոշ կողմերն արտահայտելու հմտությունը: Քննարկվող թեման արդիական և հետաքրքիր է ինչպես մեծանուն բանաստեղծի՝ իբրև անհատ ստեղծագործողի, այնպես էլ արևելահայ գրական լեզվի գեղարվեստական տարբերակի ոճական հնարավորությունների քննարկման տեսակետից։ Եղ. Չարենցի պոեզիայի պատկերավորման համակարգում մեծ տեղ զբաղեցնող գունային մակդիրների կիրառությունը խոսքի գեղարվեստականությունն ապահովող պատկերավորման հզոր միջոց է։
В данной публикации представляются особенности изображения цветных эпитетов в языке стихов Чаренца, знаковой фигуры новейшего периода армянской литературы, подчеркнув семантическую глубину и разнообразие используемых писателем эпитетов, способность выражать характерные стороны описываемого явления. В рамках исследования мы отнеслись к таким употребляемым Чаренцем эпитетам, которые совпадают с данной речевой средой, текстуальными условями. Обсуждаемая тема актуальна и интересна как с точки зрения обсуждения стилистических возможностей великого поэта Егише Чаренца как индивидуального творца, так и художественной версии литературного языка. Использование цветных эпитетов как средства изображения художественной природы речи занимает большое место в системе иллюстрации Е. Чаренца.
In this publication, we aim at presenting the features of the depiction of colour epithets in the language of Yeghishe Charents verse, the landmark figure of the latest period of Armenian literature, emphasizing the semantic depth and diversity of the epithets used by the writer, the ability to express the characteristic aspects of the described phenomenon. Within the framework of the research, we referred to such epithets used by Yeghishe Charents, which match the given verbal environment, the original conditions. The topic discussed is actual and interesting both from the point of view of discussing the stylistic possibilities of the great poet Yeghishe Charents as an individual creator and the artistic version of the literary language. The use of colour epithets as a means of depicting the artistic nature of speech occupies a large place in Y. Charents' system of illustration.