Հրապարակման մանրամասներ:

«Բանբեր հայագիտության» միջազգային գիտական հանդեսը լույս է տեսնում 2013 թվականից։

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Բանբեր հայագիտության = Вестник Арменоведения = Review of Armenian studies

Հրապարակման ամսաթիւ:

2022

Համար:

2

ISSN:

1829-4073

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Азатян Ш., Ազատյան Շ.

Այլ վերնագիր:

Агиографические сюжеты и символы как отражение раннесредневекового мышления и воображения ; Սրբախոսական դիպաշարերն ու խորհրդանշանները որպես վաղմիջնադարյան մտածողության և երևակայության արտացոլում

Համատեղ հեղինակները:

Institute of History of NAS RA

Աջակից(ներ):

Գլխավոր խմբագիր՝ Պ. Ա. Չոբանյան (2013-2017) ; Ա. Խառատյան (2017-)

Ծածկոյթ:

19-28

Ամփոփում:

Վաղմիջնադարյան հայ սրբախոսական գրականությունը, չնայած զարգանում էր ընդհանուր սկզբունքներով և կաղապարներով, աստիճանաբար կրում էր նաև որոշակի փոփոխություններ։ Կերպափոխություններն ակնառու են նախ և առաջ օտար տիրապետությունների շրջանում ստեղծված Հիզտբուզիտի և Դավիթ Դվնեցու վկայաբանություններում։ Կառուցվածքային առումով այս վկայաբանությունները կանոնական են՝ առկա են նահատակությունը փառաբանող փոքրիկ նախաբան, որին հաջորդել են նրանց կյանքի մասին համառոտ տեղեկությունները: Նշյալ վկայաբանություններում ակնհայտ դրսևորվել է խաչի պաշտամունքը, խաչի խորհրդաբանական լայն կիրառությունը։ Ընդ որում, խաչն հանդիսացել է ոչ միայն փրկագործական առարկա, այլ նաև տարածության մեջ որոշակի կողմնորոշիչ՝ վաղ միջնադարյան հայ իրականության մեջ ցույց տալով աշխարհի կողմերի մասին եղած պատկերացումները։ Վկայաբանություններում նաև սրբերին տանջելու առարկայական միջոցները՝ առկա են սրբացումը՝ Դավթի կողը խոցած նիզակը, Շուշանիկին կաշկանդած կալանած շղթաները։ Հետաքրքրական սյուժե է հեռացում-վերադարձը։ Քրիստոնեությունից հեռացած, ապա կրկին քրիստոնեություն ընդունած հավատացյալները յուրահատուկ վերադարձ են կատարել։ Սրբախոսական հերոսների հեռացումը ճանապարհ է կատարելագործվելու, նոր գաղափարներ ձեռք բերելու, իսկ վերադարձը փրկագործություն՝ ուրիշների համար։
Раннесредневековая армянская агиография развивалась на основе по единых принципов и общих закономерностей, но имели место и ряд изменений, которые на лицо прежде всего, в мученичестве Изтбузита и Давида Двнеци, созданных во времена иноземного правления. В структурном плане эти мученичества включают небольшое предисловие и сведения о жизни мученников․ Упомянутые произведениях отражают почитание креста и его использование в качестве символа. Причем крест являл собой не только предмет спасения, но и служил пространственным ориентиром, указывающим на раннесредневековые представления армян о сторонах мира. В этих произведениях имело место сакрализация предметов мучения: копья, пронзившего ребро Давида, цепей, которым была окована Шушаник. Вероятно, сакрализация этих предметов была связана с культом креста. Интересен также сюжет отречения-возвращения, нашедший отражение в агиографии. Отрекшися от антагонистических религий и принявшие христианство совершали особое возвращение. Отречение героев агиографических сочинений – это путь к самоусовершенствованию, к обретению новых идеалов, а их возвращение – это путь к спасению других.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս ; oai:arar.sci.am:325635

Դասիչ:

АЖ 717

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան