Publication Details:

2019թ.-ից խմբագրությունը գտնվում է Ստեփանակերտում, տպագրվում է Երևանում:

Journal or Publication Title:

Դպրատուն: Գիտական հոդվածների ժողովածու=Дпратун: Сборник научных статей=Dpratun: Collection of scientific articles

Date of publication:

2023

Volume:

1 (15)

ISSN:

2579-2733

Additional Information:

Егиазарян Азат, Yeghiazaryan Azat

Other title:

Чаренцские отношения- Туманян и Исаакян ; Charents' Relations-Tumanyan and Isahakyan

Corporate Creators:

Ստեփանակերտի «Գրիգոր Նարեկացի» համալսարան

Abstract:

Ոչ մի հայ բանաստեղծի գրական առնչությունների շրջանակը այնքան մեծ չէ, ինչքան Չարենցինը: Ներկա հոդվածում փորձ է արվում նկարագրել նրա գրական հարաբերությունները Հովհաննես Թումանյանի և Ավետիք Իսահակյանի հետ: Թումանյանի հանդեպ հենց սկզբից Չարենցը պաշտամունք ուներ: Թեև իր ստեղծագործությամբ շատ հեռու էր Թումանյանից, բայց գիտակցում էր նրա հսկայա-կան դերը հայ պոեզիայի զարգացման ընթացքում, նրան համարելով «անհաս Արարատը մեր նոր քերթության»: Իսահակյանի հետ նրա հարաբերությունները ավելի բարդ էին: Դա կապված էր առաջին հերթին Իսահակյանի քաղաքական պատկանելության հետ: ՀՅԴ նկատմամբ իր վերաբերմունքը նա տարածում էր Իսահակյանի ստեղծագործության վրա, երբեմն անարդար գնահատականներ տալով Իսահակյանին: «Ազգային երազ» պոեմը և «Էլեգիա, գրված Վենետիկում» բանաստեղծությունը վկայում են այս իրողությունը: Բայց կյանքի վերջին տարիներին Չարենցը փոխեց իր վերաբերմունքը Իսահակյանի նկատմամբ; Նրա ամենավերջին բանաստեղծություններից մեկը՝ գրված բանտում և նվիրված Իսահակյանին, սիրո ու խոնարհումի արտահայտություն է: Այս առնչությունների քննությունը օգնում է հասկանալ Չարենցի ճանապարհի առնձնահատկությունները և ընդհանրապես հայ նորագույն բանաստեղծության զարգացման ընթացքը:
Литературный круг отношений ни одного армянского поэта не так велик, как Чаренца. В данной статье делаются попытки описать его литературные отношения с Ованесом Туманяном и Аветиком Исаакяном. Еще с самого начала Чаренц преклонялся Туманяну. Несмотря на то, что он своими произведениями был далек от Туманяна, все же осознавал его великую роль на процесс развития армянской поэзии, считая его "недосягаемым Араратом нашей новой поэзии." С Исаакяном его отношения складывались сложнее. Это, в первую очередь, было связано с политической принадлежностью Исаакяна. АРФ его отношение он распространял на произведения Исаакяна, иногда давая несправедливые оценки. Поэма "Национальная мкчта" и стихотворение "Эллегия, написанная в Венеции" свидетельствует этой реальности. Но в последние годы Чаренц изменил свое отношение к Исаакяну. Его последнее стихотворение, написанное в тюрьме и посвященное Исаакяну- выражение любви и преклонения. Исследование этих отношений помогуют понять особенности творческого пути Чаренца и, в целом, процесс развития новейшей поэзии.
The circle of literary relations of no other Armenian poet is as wide as that of Charents. This article attempts to describe his literary relations with Hovhannes Tumanyan and Avetik Isahakyan. Charents worshiped Tumanyan from the very beginning. Although he was very far from Tumanyan in terms of his work, he was aware of his huge role in the development of Armenian poetry, considering him "the unreachable Ararat of our new poetry". His relations with Isahakyan was more complicated. First of all, this was due to the political affiliation of Isahakyan. He extended his attitude towards ARF to Isahakyan's work, sometimes giving unfair assessments to Isahakyan. The poems “National dream” and “Elegy Written in Venice” testifies to this reality. But in the last years of his life, Charents changed his attitude towards Isahakyan. One of his last poems, written in prison and dedicated to Isahakyan, is an expression of love and dmiration. Examining these relations helps to understand the characteristics of the Charents way and the development process of modern Armenian poetry in general.

Place of publishing:

Երևան

Publisher:

«Դիզակ պլյուս» հրատարակչություն

Format:

pdf

Extent:

էջ 15-22

Identifier:

oai:arar.sci.am:359346

Language:

hy