Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

2023

Համար:

1 (667)

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Արզումանյան Սվետլանա, Arzumanyan Svetlana

Այլ վերնագիր:

Արվեստում հեգնանքի մեթոդի դրսևորումների մասին ; On the Manifestations of the Method of Irony in Art

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017)

Ծածկոյթ:

67-80

Ամփոփում:

Իրականության հեգնական իմաստավորման կարողությունն արդի գեղարվեստական գործընթացի կարևորագույն դրսևորումներից է։ Ակտիվանալով աշխարհի հետ մարդու կապի բնույթն անհրաժեշտաբար վերաիմաստավորելու ժամանակ՝ այդ կարողությունը կարևոր դեր է խաղում արվեստի ստեղծման գործընթացում։ Դիմելով հեգնանքին՝ արվեստագետը հնարավորություն է ստանում հեռանալու ավանդական հայտնի ուղենիշներից, որն ի հայտ է գալիս արդեն ռոմանտիզմի մեջ, որի տեսաբանները մշակեցին արվեստի գործեր ստեղծելու սկզբունքներ, որոնք ակտիվորեն կիրառվեցին նաև արվեստի հետագա զարգացման ընթացքում՝ դրսևորվելով ավանգարդի, մոդեռնիզմի, հետմոդեռնիզմի և մետամոդեռնիզմի մեջ։ Այսպես, ավանգարդի և մոդեռնիզմի ուղղություններում դա առաջին հերթին գեղարվեստական ավանդույթների ժխտումն էր, հետմոդեռնիզմում՝ ժառանգված բոլոր գեղարվեստական արժեքների ընդունումը, բայց դրանց իմաստների վերամշակումը խաղի միջոցով, մետամոդեռնիզմում՝ մոդեռնիզմի և հետմոդեռնիզմի սկզբունքների միջև տատանումը։ Հիմնականում երևան գալով համատեքստի շնորհիվ և դրսևորելով բազմակողմանիություն ու երկիմաստություն՝ հեգնանքը բացահայտում է ժամանակակից արվեստի հակասական էությունը։
Способность иронического осмысления действительности является одним из важнейших проявлений современного художественного процесса. Прибегая к иронии, художник получает возможность отстраниться от признанных традиционных ориентиров, что проявляется уже в романтизме, теоретики которого разработали принципы создания художественных произведений, применявшиеся в ходе дальнейшего развития искусства, к примеру, в авангарде, модернизме, постмодернизме и метамодернизме. Так, в направлениях авангарда и модернизма это прежде всего отрицание общепризнанных художественных традиций; в постмодернизме принятие полученных в наследство всех художественных ценностей, но переработанных с позиций игры с их смыслами; в метамодернизме колебание между принципами модернизма и постмодернизма. Ирония обнаруживает противоречивую сущность современного искусства. Именно поэтому значение иронической рефлексии в процессе выявления новых возможностей художественного творчества сложно переоценить.
The ability to ironically comprehend reality is one of the most important manifestations of the contemporary artistic process. By resorting to irony, the artist gets the opportunity to move away from traditional guidelines, which is already manifested in romanticism, whose theorists developed the principles for creating works of art that were actively used in the course of the further development of art, manifesting themselves in the directions of avant-garde, modernism, postmodernism and metamodernism. So, in the directions of avant-garde and modernism, this is, first of all, the denial of generally recognized artistic traditions; in postmodernism - the acceptance of all artistic values inherited, but reworked from the standpoint of the game with their meanings; in metamodernism, the oscillation between the principles of modernism and postmodernism. Irony discovers the contradictory essence of contemporary art. That is why the importance of ironic reflection in the process of revealing new possibilities of artistic creativity is difficult to overestimate.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս ; oai:arar.sci.am:358898

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան