Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Կոմիտասի թանգարան-ինստիտուտի տարեգիրք = Komitas museum-institute yearbook

Հրապարակման ամսաթիվ:

2021

Հատոր:

Զ

ISBN:

978-9939-9256-2-2

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Daniel Yerazhisht

Այլ վերնագիր:

Functions Of Expression Devices In The Song Antuni By Komitas (what could Debussy have listened in the song Antuni?)

Ենթավերնագիր:

(Ի՞նչ է լսել Դեբյուսին «Անտունի» երգում)

Աջակից(ներ):

Պատ. խմբ.՝ Տաթևիկ Շախկուլյան

Ամփոփում:

Հոդվածը նվիրված է Կոմիտասի «Անտունի» երգին: XX դարասկզբին Փարիզում Կոմիտասի դասախոսությունների և համերգների շնորհիվ ֆրանսիացի անվանի գործիչները ծանոթացան հայ հոգևոր և ժողովրդական երաժշտության գլուխգործոցներին: Դրանք արժանացան Ռոմեն Ռոլանի, Գաբրիել Ֆորեի, Լուի Լալուայի և այլոց բարձր գնահատականին: Ի թիվս այլ երգերի՝ հնչեց «Անտունին», որը խորապես հուզեց հատկապես Կլոդ Դեբյուսիին: Սույն հոդվածում փորձ է արվում լուսաբանելու Դեբյուսիի բարձր գնահատականի շարժառիթները: Վերլուծվում է բանաստեղծական տեքստը, մեղեդին, այնուհետև Կոմիտասի՝ երգից բխեցրած դաշնամուրային նվագակցությունը: Անշուշտ, Դեբյուսին նկատած կլիներ Կոմիտասի զգայուն, յուրօրինակ վերաբերմունքն առանձին հնչյունին, նրբերանգներին, լուսաստվերներին, ինչը բնորոշ էր հատկապես իմպրեսիոնիստներին: Օրինակ՝ «Անտունի» երգի միայն վերջին 12 տակտում Կոմիտասը զետեղել է 35 կատարողական ցուցում: Ավելին՝ հատկանշական են նվագակցության և ռեգիստրների հնչուժի հուժկու հակադրումները, բևեռացումները՝ հատկապես 37-38-րդ տակտերում: Այստեղ վոկալի հնչողությունը երկու ֆորտեից նվազում է մինչև երկու պիանո, մինչդեռ նվագակցությունը հնչում է երկու ֆորտե: Դաշնամուրի այդ «մռնչյունը», տիեզերական կոչը հոդվածագիրը համեմատում է Հրեշտակապետի փողի հետ, որը «Ցասման օրը» պիտի ազդարարի «Ահեղ Դատաստանի» սկիզբը: Նման սուբյեկտիվ մեկնաբանությունը չի բացառվում, քանի որ երգն ունի նաև գոյաբանական հնչեղություն: Բացի այդ՝ նախքան ձայնի մուտքը դաշնամուրային նախաբանը նմանակում է եկեղեցական զանգերին, ինչը ոչ միայն երգի համար ստեղծում է հնչյունային դաշտ, այլ նրան հաղորդում է խորհրդավոր բնույթ: Ահա նաև այս զանգերն են, որ կարող էին Դեբյուսիի հոգում արթնացնել իր իսկ «Զանգեր սաղարթի միջով» և «Ջրասույզ տաճարը» դաշնամուրային պիեսների կերպարները:
This article is dedicated to the song Antuni by Komitas.At the beginning of the 20th century, thanks to Komitas's lectures and concerts held in Paris, famous French figures got acquainted with the masterpieces of Armenian folk and sacred music. They were highly praised by Romain Rolland, Gabriel Faure, Louis Laloy, and others. Among other songs, Antuni was performed there, which deeply touched Claude Debussy. This article attempts to shed light on the reason of Debussy’s high appreciation. The poetic text, the melody, and then the piano accompaniment are analyzed which are derived from the song itself. Debussy would have noticed Komitas's sensitive and unique attitude to individual sounds and nuances, which was especially typical of the Impressionist artists. For example, in the last twelve bars of the song Antuni, Komitas has written as much as 35 performance marks. Moreover, the strong contrasts of dynamics in different ranges in the accompaniment are to be noted, especially in the bars 37-38. Here the volume of the voice decreases from ff to pp, while the accompaniment continues sounding ff. The author of the article compares this "roar" of the piano, the cosmic call, to the trumpet of the Archangel, which will announce the beginning of the “Day of Wrath” on the “Doomsday.” Such a subjective interpretation is not excluded, as the song also has an ontological meaning. In addition, before the voice enters, the piano accompaniment imitates church bells, which not only creates a sound environment for the song, but also endows it with a mysterious character. These are the bells that could awaken in Debussy's soul the characters of his own piano works.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

Կոմիտասի թանգարան-ին-տ. հրատ.

Ձևաչափ:

pdf

Չափեր:

էջ 28-41

Նույնացուցիչ:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար ; oai:arar.sci.am:358875