Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2020

Համար:

3

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Գիյոմ Արալ, Гийом Арал

Այլ վերնագիր:

«Հայաստանն իր ավերակների վրա». հայ հայրենասիրական պատկերի ֆրանսիական ծագման մասին ; «Армения на своих руинах»: о французском происхождении армянского патриотического образа

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկույթ:

187-196

Ամփոփում:

Քչերին է հայտնի XIX և XX դդ. «Հայաստանի ոգին», ապա` «Հայաստանը իր ավերակների վրա», իսկ այսօր` ավելի շատ` «Մայր Հայաստան» կոչվող ամենատարածված հայրենասիրական պատկերներից մեկի սկզբնաղբյուրի պատմությունը: Այն 1860-1861 թթ. Փարիզում նախագծել է տպագրիչ Ջանիկ Արամյանը, սկզբում՝ ֆրանսիացի փորագրող Ամեդե Պեգարի (ծնվել է 1816 թ.), ապա վիմագրագետ Ֆրեդերիկ Սորիոյի (1807-1887) հետ համատեղ, որը պատկերին տվել է իր վերջնական ձևը: Բացի հայրենաբաղձությունից, որն արտահայտված է իր երբեմնի անկախության խորհրդանիշների վրա լաց եղող «Հայաստանի ոգու» ալեգորիայի պատկերով, այս տեսարանը խորհրդանշում է 1860-ին Կոստանդնուպոլսում ընդունված՝ Հայաստանի Ազգային սահմանադրության շնորհիվ ի հայտ եկած մեծ հույսը, որով խթանվում էր համայնքի ներկայացուցիչների ընտրության համակարգը: Очень немногим известна история создания одного из самых рапространенных армянских патриотических образов XIX и XX века, первоначально называвшегося «Душа Армении», затем «Армения на своих руинах», а сегодня ‒ «Мать Армения». Он был создан в Париже в 1860-1861 годах печатником Джаником Арамяном вместе с французским гравером Амеде Пегардом (род. в 1816 году) и литографом Фредериком Сорье (1807-1887). Помимо ностальгических чувств, связанных с прошлой независимостью, изображение символизирует для армянского народа надежду на будущее в связи с принятием Национальной конституции Армении (1860 г.). The story of one of the most widely circulated Armenian patriotic images of the 19th and 20th centuries - originally titled “The Soul of Armenia”, then “Armenia in its Ruins” and today more commonly known as “Mother Armenia” ‒ is little known. It was designed in Paris in 1860-1861 by the printer Djanik Aramian in collaboration with, at first, the French engraver Amédée Pégard (born in 1816) then with the lithographer Frédéric Sorrieu (1807-1887), who gave him its final form. Beyond the nostalgia expressed by the allegory of the Soul of Armenia weeping over the symbols of its past independence, the image reflects the immense hope aroused by the recent Armenian National Constitution, adopted in Constantinople in 1860, which promotes the system of electing community representatives by censal suffrage.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:265763

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան