Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

2020

Համար:

3

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Khachatryan Artak , Хачатрян Артак

Այլ վերնագիր:

Официальное и повседневное в армяно-азербайджанских отношениях в советский период (на примере Арцаха) ; The Official and the Everyday in Armenian-Azerbaijani Relations in the Soviet Period (The Case of Artsakh)

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկոյթ:

224-234

Ամփոփում:

Խորհրդային շրջանում հայերի և ադրբեջանցիների փոխհարաբերությունները, դրանց պաշտոնական և առօրեական բաղկացուցիչները ձևավորվել էին «ինտերնացիոնալ բարեկամության» քաղաքականության հարկադրյալ մթնոլորտում։ Խորհրդային կենտրոնական իշխանությունների և արևելյան Անդրկովկասում խորհրդային հռչակված Ադրբեջանի շահերը փոխադարձաբար համընկնում էին հեղափոխությունը Արևելք արտահանելու և քեմալական Թուրքիայի հետ հարաբերությունները պահպանելու առումով։ Ուստի Խորհրդային Ադրբեջանի նկատմամբ ԽՍՀՄ կենտրոնի բարյացակամ վերաբերմունքը և որոշակի հանդուրժողականությունը ներքաղաքական հարցերում բացատրվում են այդ քաղաքականության համատեքստում։ Այն իր տրամաբանական արտահայտությունը ստացավ նաև հայ-ադրբեջանական հարաբերություններում խորհրդային շրջանում։ Հազվադեպ չեն օրինակները, երբ շփումների առօրեական մակարդակը ամենևին էլ հագեցած չէր էթնիկ և կրոնական հիմքի վրա առաջացած լարվածությունով։ Առկա են օրինակներ, երբ հայերը և ադրբեջանցիները կարողացել են փոխշփումների համար ընդունելի մոդելներ գտնել, որոնք բավական կենսունակ են եղել։ Սակայն Խորհրդային Ադրբեջանում հատկապես 1930-ական թթ. պաշտոնապես սկիզբ առած ազգակերտման և սեփական պատմությունը ստեղծելու գործընթացը արտացոլվեց նաև առօրեական փոխշփումներում։ Интересы центральных советских властей и провозглашенного советским Азербайджана в Восточном Закавказье совпадали в плане экспорта революции на Восток и отношений с кемалистской Турцией. Поэтому доброжелательное отношение и определенная толерантность центра СССР к Советскому Азербайджану во внутриполитических вопросах были обусловлены этой политикой, которая нашла свое логическое отражение и в армяно-азербайджанских отношениях в советский период. Нередки примеры, когда повседневный уровень этих контактов отнюдь не отличался напряженностью на этнической и религиозной основе. Более того, в ряде случаев армяне и азербайджанцы смогли найти приемлемые модели для взаимных контактов, которые были достаточно жизнеспособными. Однако в Советском Азербайджане, особенно в 1930-х годах, официально начавшийся процесс формирования нации и создания собственной истории нашел отражение в повседневных взаимоотношениях. взаимных контактов, которые были достаточно жизнеспособными. One of the important subjects of modern political anthropology is the complex of relations and contacts between states/communities in conflict. The article discusses the relationship between the Armenians and Azerbaijanis in the Soviet period in the forced atmosphere of the slogan "International friendship", as well as the official and everyday components of these mutual relations. The interests of the Central Soviet authorities and the already declared Soviet Azerbaijan in the Eastern Transcaucasia mutually coincided with the export of the revolution to the East and relations with the Kemalist Turkey. Therefore, the friendly attitude and certain amount of tolerance of the Center of the USSR towards the Soviet Azerbaijan in domestic political issues is explained in the context of this policy, which found its logical expression in the Armenian-Azerbaijani relations during the Soviet period. There are not rare instances when there were not any ethnic or religious tension on the daily level of these relations. Moreover, there are examples when Armenians and Azerbaijanis were able to find models acceptable for mutual contacts that were quite viable. However, in the Soviet Azerbaijan the process of forming a nation and creating own history, which officially began in the 1930s, was also reflected in every day interactions.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:265766

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան