Հրապարակման մանրամասներ:

«Բանբեր Մատենադարանի» միջնադարագիտական, հայագիտական, ձեռագրագիտական հանդեսը լույս է տեսնում Մատենադարանի հիմնադրումից ի վեր: Հանդեսի առաջին երկու համարները լույս են տեսել 1941 և 1950 թվականներին և կոչվել «Գիտական նյութերի ժողովածու»: Այս ժողովածուներում հավաքված էին նախորդիվ Մատենադարանում տեղի ունեցած գիտաժողովների նյութերը:1956 թվականին հրատարակված երրորդ համարից սկսած՝ հանդեսը կրում է այսօրվա անվանումն ու ընդգրկում միջնադարյան մշակույթի տարբեր ոլորտների առնչվող բազմաբնույթ ուսումնասիրություններ, բնագրերի հրապարակումներ և այլն:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Բանբեր Մատենադարանի=Bulletin of Matenadaran= Вестник Матенадарана

Հրապարակման ամսաթիվ:

2020

Համար:

30

ISSN:

1829-054X

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Аревшатян Анна, Arevshatyan Anna

Այլ վերնագիր:

Житие Степаноса Сюнеци как ценный источник по истории музыкального искусства ранне средневековой Армении ; La Vie De Stépanos Siunetsi en tant que précieuse source de l’histoirede l’art musical du haut Moyen Âge d’Arménie

Համատեղ հեղինակները:

Մատենադարան. Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ

Ծածկույթ:

348-364

Ամփոփում:

L’hagiographie arménienne constitue une partie importante de la littérature médiévale arménienne. Parmi les oeuvres célèbres de la littérature hagiographique arménienne, on compte la Vie de Step‘anos Siunets‘i, éminent philosophe, théologien, grammairien et hymnographe des VIIe-VIIIe siècles, l’un des plus grands représentants de la littérature patristique arménienne, auteur d’un certain nombre d’oeuvres originales, de commentaires et de traductions d’une grande valeur. Selon diverses sources historiques, il est aussi l’auteur de 80 hymnes solennels de Pâques, faisant partie de l’Hymnaire-Charaknots‘ arménien, ainsi que d’un Commentaire de la Grammaire, où sont exposées ses opinions musico-esthétiques, etc. Du point de vue des études musicales médiévistes, la Vie de Step‘anos Siunets‘i est l’une des rares oeuvres de la littérature médiévale, contenant une précieuse information sur les activités de Step‘anos Siunets‘i en tant que musicien. Le caractère unique de cette oeuvre tient en ce qu’elle contient non seulement d’importants renseignements sur Stépanos lui-même, mais aussi sur sa soeur, la religieuse Sahakadoukht qui a été, de même que son frère, une hymnographe douée de chants sacrés, ainsi que sur Grigor Aïrivanets‘i, son camarade lors de ses études à Athènes, Rome et à Constantinople, surnommé Gṙzik (le Frisé). Les caractéristiques de leurs oeuvres dans le texte de la Vie témoignent que le style cantiléno-mélismatique, ou calophonique, de chants liturgiques, devenu dominant à partir du VIIIe siècle, prend son début en Arménie précisément dans l’oeuvre de ces trois hymnographes, parfaitement au courant des acquisitions et de la tradition des chants de l’hymnographie byzantine qui leur était contemporaine.
Армянская агиография – важнейшая составляющая часть средневековой армянской литературы. В ряду известных памятников армянской житийной литературы – житие Степаноса Сюнеци, выдающегося философа, богослова, грамматика и гимнографа VII–VIII вв., одного из крупнейших представителей армянской патристики, автора ряда оригинальных трудов, толкований и ценных переводов. Согласно различным историческим источникам, он также был автором 80 пасхальных торжественных гимнов, вошедших в армянский Гимнарий-Шаракноц, «Толкования грамматики», в которой изложены его музыкально-эстетические взгляды и пр. С точки зрения музыкальной медиевистики житие Степаноса Сюнеци – один из редких памятников средневековой литературы, содержащий ценные сведения о музыкальной деятельности Степаноса Сюнеци. Уникальность данного памятника заключается в том, что он содержит важные сведения не только о самом Степаносе, но и его сестре – монахине Саакадухт, бывшей, как и ее брат, музыкально одаренной песнопевицей, а также о его сотоварище по годам учебы в Афинах, Риме и Константинополе, музыканте, священнике Григоре Айриванеци по прозвищу Грзик (Кудрявый). Характеристики их сочинений в тексте жития свидетельствуют, что кантиленно-мелизматический или калофонический стиль церковного пения, ставший ведущим, начиная с VIII века, в Армении берет начало собственно в творчестве этих трех песнетворцев, хорошо знакомых с достижениями и певческой традицией византийской гимнографии современной им эпохи.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

Մատենադարան

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:361387

Լեզու:

hy ; հայերեն

Թվայնացում:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան