Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի աշխատություններ = Proceedings of the Institute of Archaeology and Ethnography = Труды Института археологии и этнографии

Հրապարակման ամսաթիւ:

2025

Հատոր:

7

ISBN:

2953-805X

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Галстян Мигран, Galstyan Mihran

Այլ վերնագիր:

Термин «репатриация» в контексте современных процессов Диаспоры: Пример армянской общины Лос-Анджелеса ; The Term "Repatriation" in the Context of Modern Processes of Diaspora: The Case Study of the Armenian Community of Los Angeles

Համատեղ հեղինակները:

ՀՀ ԳԱԱ Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտ

Ծածկոյթ:

126-138

Ամփոփում:

The role of the homeland in diaspora and the preservation of identity is well dis cussed in theoretical approaches to diaspora. However, there are very few studies that address the issue of repatriation. In several countries that have diasporas, “repatriation” as a process is absent from the agenda of their governments because the diaspora is considered a strategic resource. The term came into circulation af ter the Second World War due to the repatriation of hundreds of thousands of people who, due to hostilities, had to leave their countries of former residence. This extended to prisoners of war, displaced persons, refugees, and expatriates trying to regain citizenship seven rights and return to their homeland. Definitions of repatriation in the international literature are mostly state-centric. One part of the researchers dealing with these issues defines it as the return of a person to his country of origin, supporting or calling for it; the other part attri butes the concept to labor migrants, whose first generation has clear ties to their homeland/state. In Armenian reality, repatriation is generally perceived as the “return” of ethnic Armenians to Armenia, and this process is considered the most acceptable and encouraged form of immigration.
В теории диаспор чаще всего обсуждается роль Родины в существовании диаспоры и сохранении идентичности, однако ограниченное количество исследований посвящены вопросу репатриации. В ряде стран, имеющих диаспору, процесс «репатриации» отсутствует в повестке дня правительственных инстанций, поскольку диаспора традиционно рассматривается в качестве стратегического ресурса. Термин «репатриация» вошел в оборот после Второй мировой войны в ре зультате возвращения на родину сотен тысяч людей, вынужденно покинувших из-за военных действий страны прежнего проживания. Это распро странялось на военнопленных, переселенцев, беженцев, эмигрантов, пытающихся восстановить гражданские права и вернуться на родину. Определение «репатриации» в международной научной литературе в основном государство центрично. Часть исследователей, занимающихся вопросами репатриа ции, определяют ее как возвращение человека в страну происхождения, стремление оказать помощь Родине или призыв к этому, другая часть приписывает данную идею трудовым мигрантам, первое поколение которых обладает четкой связью со своей Родиной/государством. В армянской действительности репатриация обычно воспринимается как «возвращение» этнических армян в Армению, и этот процесс считается наиболее приемлемой и поощряемой формой иммиграции.
Արդի հայկական Սփյուռքում տեղի ունեցող նոր գործընթացների, ինքնության փոփոխության, բազմազանության պայմաններում արդյոք նպատակահարմա՞ր է կիրառել «հայրենադարձություն» եզրույթը՝ միգրացիոն այն խմբերի և սերունդների նկատմամբ, որոնց ծննդավայրը ՀՀ տարածքը չէ: Այս խնդրի քննարկումն ունի արդիական ու կիրառական նշանակություն, քանի որ հայրենադարձությունը հռչակվել է որպես ՀՀ միգրացիոն քաղաքականության մաս, որի նպատակը՝ Սփյուռքի ներուժի ներգրավումն է պետության տնտեսական և ժողովրդագրական զարգացման գործում: Լոս-Անջելեսի հայերի տարբեր սերունդներից, Սփյուռքից ՀՀ ներգաղթած ընտանիքներում կենսագրական հետազոտության և փորձագիտական մեթոդով հավաքված նյութերի վերլուծությունից պարզ է դառնում, որ հայրենադարձության սահմանումը՝ որպես վերադարձ «հայրենիք՝ Հայաստան», որոշակի խնդիրներ է հարուցում Սփյուռքի տարբեր սերունդների և միգրացիոն խմբերի մեջ: Սփյուռքի քաղաքականության տիպաբանության մեջ «հայրենադարձություն» եզրույթն առավել բնութագրական է առաջին սերնդի աշխատանքային միգրանտների համար, որոնք իրենց հայրենիքի/պետության հետ հստակ կապեր ունեն: Հոդվածում նաև քննական վերլուծության են ենթարկվում նոր եզրույթի կիրառման վերաբերյալ առաջարկություններն ու մոտեցումերը:

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտ

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս ; oai:arar.sci.am:414868

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան