Հայրենիքի տուրքը եւ կիրարկումը 1918-1923-ին Կ. Պոլսոյ մէջ

1918 թ. Մուդրոսի զինադադարից հետո Կ. Պոլսի հայ համայնքի եւ հայոց պատրիարքարանի առջեւ ծառացան ոչ միայն տեղական բնույթի անհետաձգելի հարցեր, այլեւ համազգային նշանակության մարտահրավերներ: Վերջիններից էին որբերին վերադարձնելը օտար ընտանիքներից, գաղթականներին եւ տարագրվածներին հայրենի եզերքներ տեղափոխելը, ինչպես եւ այս ամենին վերաբերող խնամատարության խնդիրները: 1919 թ. փետրվարին ստեղծվեց «Հայ ազգային խնամա- տարություն» անվամբ կառույցը, որի շուրջ խմբվեցին տարբեր միություններ եւ ըկերություններ: Հենվելով Ազգային սահմանադրության համապատասխան հոդվածների վրա (90, 91)՝ պատրիարքարանը վերականգնեց ազգային տուրքի սկզբունքը՝ սահմանելով «Հայրենիքի տուրք»: Ըստ այդմ, Ազգային ժողովը 1919 թ. սեպտեմբերի 26-ին ընդունեց համապատասխան օրենք՝ տուրքի հիմքերի, դրա գանձման ձեւի ու չափերի, վերահսկողության ներկայացուցչական բնույթի, տուրքից խուսափողների նկատմամբ կիրառվող սանկցիաների եւ այլնի վերաբերյալ:
После Мудросского перемирия в 1918 г. константинопольская армянская община столкнулась с рядом вопросов не только местного, но и общенационального характера. В ряду этих вопросов был вопрос возвращения на родину сирот, нашедших убежище в чужих семьях, беженцев и эмигрантов, равно как и вопросы их обустройства и организации опеки. В 1919 г. была создана структура «Армянская национальная опека», вокруг которой объединились различные союзы и общества. Основываясь на соответствующих статьях Национальной конституции (ст. 90, 91), патриаршество восстановило систему национального налога, определив это как «Налог Родине». В соответствии с этим 26 сентября 1919 г. Национальное собрание приняло закон об основе, формах и размерах взимаемого налога, контроле и санкциях в отношении лиц, уклоняющихся от них. Помимо Константинополя, налоги взимались и в других городах – Смирне, Конии, Акшехире, Кётахии и других местностях, а также в Румынии, Сербии и Македонии. В 1919-1921 гг. число налогоплательщиков в Константинополе составило 12.808 чел. Последние вносили в казну 555.265 золотых монет, а с армян иных вероисповеданий взималось 12.800 золотых монет. В эти судьбоносные дни армяне Константинополя и других общин с честью выполнили свой патриотический долг.
After the armistice of Armenia in 1918, the Armenian community of Constantinople and the Armenian Patriarchate faced not only urgent local problems, but also challenges of nationwide significance. Among the latter were the return of orphans from foreign families, the transfer of immigrants and displaced people to the homeland, as well as the problems of foster care related to all this. In February 1919, the structure called "Arme- nian National Guardianship" was created, around which various unions and associations gathered. The Patriarchate, relying on the relevant articles of the National Constitution (90, 91), restored the principle of national debt by defining "Patriotic debt". Accordingly, օn September 26, 1919 the National Assembly adopted a relevant law based on the tax, the form and amounts of its collection, the representative nature of control, the sanc- tions applied to tax evaders, etc. It also organized toll collection outside Istanbul in Smyrna, Konya, Akshehir, Kyota- nia and other cities in Romania, Serbia and Macedonia. In the years 1919-1921, the number of taxpayers in Constantinople was 12,808 people, who paid 555,265 gold. 12,800 pieces of gold were collected from Armenians (Armenians of other faiths). The Armenian community of Istanbul and other communities honorably fulfilled their patriotic duty in those fateful days.