Publication Details:

«Բանբեր Մատենադարանի» միջնադարագիտական, հայագիտական, ձեռագրագիտական հանդեսը լույս է տեսնում Մատենադարանի հիմնադրումից ի վեր: Հանդեսի առաջին երկու համարները լույս են տեսել 1941 և 1950 թվականներին և կոչվել «Գիտական նյութերի ժողովածու»: Այս ժողովածուներում հավաքված էին նախորդիվ Մատենադարանում տեղի ունեցած գիտաժողովների նյութերը:1956 թվականին հրատարակված երրորդ համարից սկսած՝ հանդեսը կրում է այսօրվա անվանումն ու ընդգրկում միջնադարյան մշակույթի տարբեր ոլորտների առնչվող բազմաբնույթ ուսումնասիրություններ, բնագրերի հրապարակումներ և այլն:

Journal or Publication Title:

Բանբեր Մատենադարանի=Bulletin of Matenadaran= Вестник Матенадарана

Date of publication:

2015

Number:

22

ISSN:

1829-054X

Additional Information:

Мнацаканян Пируз, Mnatsakanian Pirouz

Other title:

Потери польско-армянских памятников письменности в результате Геноцида ; The Loss of Writings of Polish Armenians as a Result of the Genocide

Corporate Creators:

Մատենադարան. Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ

Coverage:

507-515

Abstract:

Статья посвящена письменному наследию армян в Польском королевстве, которое в последствии Геноцида армян в Османской Империи в начале XX столетия было уничтожено, либо нынешнее местонахождение которого неизвестно. Эти манускрипты мы рассматриваем в трех плоскостьях: а) рукописи, которые были скопированы в армянских общинах Польского королевства, в основном во Львове, б) рукописи, скопированные за пределами этого королевства, но переписчиками, которые отождествляли себя с армянской общиной старой Польши и польским государством. Об этом свидетельствуют эпитеты, добавленные со стороны тех же переписчиков к своим именам. Например лехацы, что означает “поляк” (т.е. “из Польши”), или иловацы, “львовянин”. Часто при отсуствии другой информации, эти эпитеты – единственное свидетельство того, что переписчики были выходцами из армянских общин Польши. Мы не рассматриваем армян, короткое время живших там, а лишь тех, кто родился или, быть может, на протяжении нескольких поколений жил в Польше. в) В третьей группе рассматриваются рукописи, отреставрированные в армянских колониях старой Польши. Как правило, это были средневековые рукописи, скопированные в скрипториях Киликии или Крыма, вместе с армянскими эмигрантами достигшие Польского королевства. Во второй половине XVI века они были отреставрированы во Львове армянскими переплетчиками. В роли меценатов выступали влиятельные члены армянской общины, чьи имена упомянуты в колофонах.
The article refers to manuscripts which: have belonged the written heritage of Armenians in the Kingdom of Poland, were destroyed during the Armenian Genocide in the Ottoman Empire in the early 20th century or whose current whereabouts are unknown. These manuscripts are defined in three ways: A. Those copied in Armenian communities in the Kingdom of Poland, basically in Lviv. B. Those copied outside of the Kingdom by scribes who obviously identified themselves as belonging to the Armenian community in Poland or somehow with the Polish state. The provenience of the manuscripts is proven by epithets, additions to the scribes‟ names. For example lehatsi, meaning “Polish”, in the sense: “from Poland” or ilovatsi, “from Lviv”. Very often, if there is no other information, these epithets are the only evidence that the scribes came from the Armenian community of Poland. We do not take into consideration the scribes‟ short-term stay in Poland, but only the Armenians born, or perhaps for several generations living in Poland.

Place of publishing:

Երևան

Publisher:

«Նաիրի» հրատ.

Format:

pdf

Identifier:

oai:arar.sci.am:367881

Language:

hy ; հայերեն

General note:

«Վերապրած մշակույթ» գիտաժողովի նյութերից

Digitization:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Location of original object:

Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան