Հրապարակման մանրամասներ:

«Բանբեր Մատենադարանի» միջնադարագիտական, հայագիտական, ձեռագրագիտական հանդեսը լույս է տեսնում Մատենադարանի հիմնադրումից ի վեր: Հանդեսի առաջին երկու համարները լույս են տեսել 1941 և 1950 թվականներին և կոչվել «Գիտական նյութերի ժողովածու»: Այս ժողովածուներում հավաքված էին նախորդիվ Մատենադարանում տեղի ունեցած գիտաժողովների նյութերը:1956 թվականին հրատարակված երրորդ համարից սկսած՝ հանդեսը կրում է այսօրվա անվանումն ու ընդգրկում միջնադարյան մշակույթի տարբեր ոլորտների առնչվող բազմաբնույթ ուսումնասիրություններ, բնագրերի հրապարակումներ և այլն:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Բանբեր Մատենադարանի=Bulletin of Matenadaran= Вестник Матенадарана

Հրապարակման ամսաթիվ:

2015

Համար:

22

ISSN:

1829-054X

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Кешишян Овсанна, Keshishyan Ovsanna

Այլ վերնագիր:

Евангелие Оху и его связи с искусством Акоба Джугаеци ; L‟Evangile d‟Okhou et ses corrélations avec l‟art de Hakob Djoughaetsi

Համատեղ հեղինակները:

Մատենադարան. Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ

Ծածկույթ:

89-109

Ամփոփում:

Хранящееся в Матенадаране Евангелие Оху (М 10908, XV в., художник Христофор) – один из армянских манускриптов с богатой историей и еще не изученным роскошным миниатюрным оформлением. Одна из интересных особенностей Евангелия – более тридцати миниатюр, занимающих полные страницы. Сохранились поздние памятные записи, в которых не сообщается ни о месте создания, ни о переписчике, ни об иллюстраторе. Изображения на первый взгляд в стилистическом отношении близки к миниатюрам Васпуракана и Арцаха. Однако исследование показало, что Евагелие имеет более тесные связи с искусством знаменитого армянского миниатюриста XVI-XVI вв. Акоба Джугаеци и, вероятно, некоторые миниатюры принадлежат именно его кисти. Миниатюры Акоба Джугаеци (М 9691, Евангелие 1585 г.; М 10367, Евангелие 1591 г.; М. 7639, Евангелие 1610 г., а также н. 20 в Манчестре и др. рукописи) по стилю, структурным и цветовым особенностям имеют сходство с миниатюрами Евангелия Оху. Некоторые миниатюры Евангелия, в частности изображения евангелистов и заглав
ные листы с большой вероятностью сделаны рукой Акоба Джугаеци, а евангелические сцены вероятно скопировал из какого-то его манускрипта (возможно М 9691) один из его учеников или другой художник, сохраняя композиционные и иконографические особенности миниатюр Джугаеци, но уступая им в стилистическом отношении. Следовательно вероятно, что Евангелие Оху иллюстрировано в конце XVI или начале XVII в., после 1585 года (год создания манускрипта М. 9691).
L‟Evangile d‟Okhou conserve au Maténadaran (Ms M 10908, attribute au XVe siècle et au peintre Christaphore) est l‟un des manuscrits arméniens à riche histoire et luxueuse ornamentation miniaturée qui n‟a pas encore été soumis à une étude scientifique. Une des particularités remarquables de cet Evangile sont plus de trente miniatures faites sur des pages entières. Il y a des inscriptions commémoratives faites ultérieurement qui n‟informent ni sur le lieu de sa fabrication, ni sur le copiste, ni sur le peintre. De prime abord, les images sont stylistiquement proches des miniatures de Vaspourakan et d‟Artsakh. Néanmoins une étude approfondie nous révèle que l‟Evangile a des correlations plus étroites avec l‟art de l‟enlumineur arménien illustre des XVIIe-XVIIes. Hakob Djoughaetsi, et certaines miniatures appartiennent probablement à son pinceau. Pour comprendre le style du peintre de notre Evangile, revenons sur les miniatures des manuscrits illustrés par Hakob Djoughaetsi (M 9691, Evangile 1585; M 10367, Evangile 1591; M 7639, Evangile 1610; ainsi que Manchester N 20 et autres), auxquelles les miniatures de l‟Evangile d‟Okhou ressemblent par le style, la composition et les systems chromatiques. Nous pensons que certaines miniatures de l‟Evangile, notamment les images des evangelists et les frontispices, sont faites par Hakob Djoughaetsi, tandis que les scènes de vie de Christ sont certainement copies d‟un manuscript du peintre (probablement du M 9691, Maténadaran) par un de ses élèves ou par un autre enlumineur, avec l‟observation des particularités compositionnelles et iconographiques des miniatures de Djoughaetsi, mais stylistiquement étant plus faibles. Ainsi donc, l‟Evangile en question a été enluminé probablement vers la fin du XVIe s. ou bien au début du XVIIe s., plus exactement après 1585 (date de fabrication du manuscript M 9691).

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

«Նաիրի» հրատ.

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:367858

Լեզու:

hy ; հայերեն

Թվայնացում:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան