Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2023

Համար:

2 (668)

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Пикичян Рипсиме, Pikichian Hripsime

Այլ վերնագիր:

Городская жизнь традиционной музыки ; The Urban Life оf Traditional Music

Համատեղ հեղինակները:

Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտ

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկույթ:

167-183

Ամփոփում:

1960-ական թթ. Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի նախաձեռնած ազգագրական երգի ու պարի փառատոների ազդեցությամբ, հանրային մտածելակերպում վերարժևորվում էր ավանդական մշակույթը՝ ավագ սերնդից փոխանցվելով երիտասարդներին: Հետխորհրդային տարիներին Երևանի կասկադի տարածքում պարբերաբար կազմակերպվող ավանդական պարի ուսուցման երեկոների, հայ երգ ու պարի «Գութան» փառատոնի և դպրոցական ծրագրերում ներառված ազգային երգ ու պարի դասընթացի շնորհիվ ինքնության խորհրդանիշներ դարձած ավանդական երգի, պարի, տարազի, ծիսական արարողությունների վերակերպավորված տարբերակներն աստիճանաբար տարածվում էին քաղաքային կենցաղում, ապա վերադառնում գյուղական բնակավայրեր ու սփյուռքահայ համայնքներ։
В 1960-е годы Ереванский политехнический институт проводил этнографические фестивали песни и танца, под влиянием которых в общественном сознании произошла переоценка традиционной культуры, передающейся молодому поколению. В постсоветские годы, благодаря регулярно организуемым на территории ереванского Каскада традиционным вечерам обучения народным танцам, армянскому фестивалю песни и танца «Гутан» («Плуг») и курсу национальной песни и танца, включенному в школьные программы, по-новому интерпретированные традиционные песни, танцы, костюмы и ритуальные обряды, ставшие символами национальной идентичности, постепенно получили распространение как в городском быту, так и в сельском, а также в армянской диаспоре.
In the 1960s, the Yerevan Polytechnic Institute held ethnographic song and dance festivals, which influenced the reappraisal of traditional culture in the public mind, pass-ing it on to the younger generation. During the post-Soviet years, owing to the regular occurrence of traditional folk dance evenings in the Yerevan Cascade territory, the Armenian song and dance festival Gutan (Plough), and the inclusion of a national song and dance course in school curricula, the newly-interpreted versions of traditional songs, dances, costumes, and rituals that became symbols of national identity gradually spread throughout urban areas, and life, and subsequently, returned to rural settlements, and communities of the Armenian Diaspora.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար ; oai:arar.sci.am:362652

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան