Ինքնորոշման շուրջ տարամեկնաբանությունների շրջանակի նեղացում տարածքային ամբողջականության և «անջատում հանուն փրկության» դոկտրինի միջև առկա փոխկապակցվածության վերհանման միջոցով ; Сужение рамок дискуссий вокруг самоопределения посредством выявления взаимосвязи между территориальной целостностью и доктриной ''отделение во имя спасения''
Գլխ. խմբ.՝ Վարդանյան Արարատ Վլադիմիրի
This article is an attempt to narrow down the debate around the right to self-determination and the principle of territorial integrity. Studying the connection between the right of peoples to self-determination and their international legal status brings to the conclusion that neither territorial integrity, nor remedial secession can exist in international law without the other one. The following principle is applied – if an entity does not have at least one right under international law, then it also cannot have international duties. Therefore, respect for parent state’s territorial integrity may be mandatory only in case the right of peoples to remedial secession is recognized. And since any prohibition of remedial secession will cause substantial legal self-contradictions, it is suggested that codifying remedial secession would not only help strengthen international peace and stability, but also reconcile the opposing views in the self-determination versus territorial integrity debate.
Այս աշխատությունում մենք փորձ ենք կատարում նեղացնելու ինքնորոշման իրավունքի և տարածքային ամբողջականության սկզբունքի շուրջ առկա տարամեկնաբանությունների շրջանակը: Ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի և նրանց միջազգային իրավական կարգավիճակի միջև կապի ուսումնասիրությունը բերում է եզրակացության, որ ո՛չ տարածքային ամբողջականությունը, ոչ էլ «անջատում հանուն փրկության» դոկտրինը չեն կարող գոյություն ունենալ միջազգային իրավունքում առանց մեկը մյուսի: Կիրառվում է հետևյալ սկզբունքը. եթե որևէ սուբյեկտ չունի առնվազն մեկ միջազգային իրավունք, ապա այն նաև չի կարող ունենալ միջազգային իրավական պարտավորություններ: Հետևաբար, պետության տարածքային ամբողջականության նկատմամբ հարգանքը կարող է պարտադիր լինել ժողովուրդների համար միայն այն դեպքում, եթե ճանաչվի վերջիններիս` անհրաժեշտության դեպքում հանուն փրկության բաժանման դիմելու իրավունքը: Եվ քանի որ հանուն փրկության բաժանման ցանկացած արգելք հիմնարար հակասություններ է առաջացնում միջազգային իրավունքի ներսում, մենք ենթադրում ենք, որ հանուն փրկության բաժանման իրավունքի կոդիֆիկացումը ոչ միայն կամրապնդի միջազգային խաղաղությունն ու կայունությունը, այլև կնպաստի ինքնորոշման և տարածքային ամբողջականության վերաբերյալ հակադիր տեսակետների հաշտեցմանը:
Эта статья является попыткой сузить круг противоположных интерпретаций самоопределения и территориальной целостности. Изучение связи между правом народов на самоопределение и их международно-правовым статусом приводит к выводу, что ни территориальная целостность, ни доктрина ремедиального отделения не могут существовать в международном праве одна без другой. Применяется следующий принцип - если субъект не имеет хотя бы одного международного права, то он также не может иметь международных обязанностей. Следовательно, уважение территориальной целостности государства может быть обязательным для народов только в случае признания их права народов на ремедиальное отделение при необходимости. И поскольку любой запрет на ремедиальное отделение создаст существенные внутренние противоречия в международном праве, мы предполагаем, что кодификация ремедиального отделения не только укрепит международный мир и стабильность, но и поспособствует примирению противоположных взглядов в дискуссиях о самоопределении и территориальной целостности.
Երևան
oai:arar.sci.am:360335
ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան
Jun 21, 2023
Jun 21, 2023
18
https://arar.sci.am/publication/389460
Հրատարակության անուն | Ամսաթիվ |
---|---|
Melikyan, Makar, Narrowing Down the Self-Determination Debate Due to the Interdependence between Territorial Integrity and Remedial Secession | Jun 21, 2023 |
Bais, Marco Հայր Գաբրիէլ Այվազովսկի (հիմնադիր 1843-1848) Հայր Ղեւոնդ Ալիշան (1848-1851) Հայր Օքսենտիոս Գուրգէնեան (1852-1853) Հայր Գրիգոր Ճելալեան (1854-1856, 1858-1861, 1863-1866) Հայր Անտոն Սիոնեան (1861-1862) Հայր Աթանագինէս Գաբթանեան (1867-1870) Հայր Յակոբոս Իսավերտենց (1871-1872) Հայր Կոմիտաս Իսկէնտէրեան (1873-1875) Հայր Արսէն Սուքրեան (1875-1876) Հայր Արիստակէս Քասքանտիլեան (1879-1882) Հայր Աթանաս Տիրոյեան (1883-1888, 1906-Օգոստոս) Հայր Յովհաննէս Թորոսեան (1889, 1896-1898) Հայր Թովմաս Էֆտեան (1890-1892) Հայր Եսայի Տայեցի (1893-1896) Հայր Ստեփանոս Սարեան (1898-1899) Հայր Սիմոն Երեմեան (1899-1905) Հայր Դաւիթ Նազարէթեան (1905) Հայր Աթանաս Տիրոյեան (1906) Հայր Կարապետ Տէր-Սահակեան (1906-1907) Հայր Ներսէս Տիրացուեան (1908-1909) Հայր Մկրտիչ Պոտուրեան (1908) Հայր Վարդան Հացունի (1909) Հայր Ներսէս Անդրիկեան (1910-1912) Հայր Յովհան Աւգերեան (1912-1915) Հայր Ներսէս Տիրացուեան (1916-1919) Հայր Ղեւոնդ Տայեան (1918, 1921-1927) Հայր Գաբրիէլ Նահապետեան (1919-1920) Հայր Քերոբէ Չրաքեան (1920-1921) Հայր Կիւրեղ Քիպարեան (1927-1929) Հայր Վահան Յովհաննէսեան (1929-1930) Հայր Եղիա Փէչիկեան (1930-1939, 1952-1953) Հայր Եսայի Գռուզեան (1939-1942) Հայր Մեսրոպ Ճանաշեան (1942-1952, 1954-1956, 1971-1973) Հայր Ներսէս Տէր-Ներսէսեան (1957-1964, 1974-1979) Հայր Եփրեմ Տէր-Ղազարեան (1965-1967) Հայր Գաբրիէլ Սահակեան (1968-1970) Հայր Լեւոն Զէքիեան (1980-1984) Հայր Սահակ Ճեմճեմեան (1985-1992) Հայր Տաճատ Եարտըմեան (1993-1995) Հայր Յարութիւն Պզտիկեան (1996-1999) Հայր Սերոբ Չամուրլեան (2017-)
Kocharyan, Romik
Geraly Zoltan
Ohanian, Seda Mkrtchyan, Karen Fishenkjian, Ani Գլխավոր խմբագիր՝ Պ. Ա. Չոբանյան (2013-2017) Ա. Խառատյան (2017-)