Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

2022

Համար:

2

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Գևորգյան Գառնիկ, Gevorgyan Garnik

Այլ վերնագիր:

Մտացածին «Ազարբայջանի» ոճ պարսից պոեզիայում ; The Fictional "Azerbaijani Style" in Persian Poetry

Համատեղ հեղինակները:

Кафедра иранистики ЕГУ

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկոյթ:

62-75

Ամփոփում:

Պատմամշակութային առանձնահատկություններից ելնելով՝ իրանական գրականագիտական միտքը պարսից դասական շրջանի գրականության մեջ (IX-XV դդ.) տարբերակում է երեք՝ խորասանյան, իրաքյան և հնդկական ոճեր: Սակայն XX դ. առաջին կեսին խորհրդային որոշ իրանագետներ շրջանառության մեջ են դնում «ազարբայջանի ոճ» կեղծ հասկացությունը՝ այն տեղավորելով խորասանյան և իրաքյան ոճերի միջակայքում (XI-XII դդ.): Մերձգիտական այս դրույթը պարարտ հող է դառնում ադրբեջանական «գրականագետների» համար Շիրվանյան դպրոցի պարսկալեզու գրական ժառանգության յուրացման ճանապարհին: Ցավոք, նրանց հաջողվում է 1990-ականներին Բաքվի այս նկրտումներն արտահանել նաև Իրան:
Исходя из историко-культурных особенностей, иранское литературоведение в классической персидской литературе (IX-XV вв.) различает три стиля – хорасанский, иракский и индийский. Но в первой половине XX в. некоторые советские иранисты ввели в научный обиход вымышленное понятие «азербайджанский стиль» как промежуточный между хорасанским и иракским стилями (XI-XII вв.). Эта околонаучная гипотеза послужила благодатной почвой для азербайджанских «литературоведов» на пути присвоения литературного наследия ширванской школы персоязычной поэзии. К сожалению, в 1990-ых гг. азербайджанским литературоведам удалось экспортировать эту гипотезу также в Иран.
Due to the historical and cultural peculiarities, the Iranian literary scholars divide the lite-rature of the Persian classical period (IX-XV centuries) into three styles: Khorasani, Iraqi and Indian. However, in the first half of the XX century, some Soviet Iranologists introduced the false notion of "Azerbaijani style", placing it between the Khorasani and Iraqi styles (XI-XII centuries). This pseudo-scientific thesis becomes a fertile ground for Azerbaijani "literary critics" on the way to misappropriate the Persian-language literary heritage of the Shirvan school. Unfortunately, in the 1990s, Baku's aspirations were managed to be exported to Iran.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս ; oai:arar.sci.am:325363

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան