Publication Details:

«Բանբեր Մատենադարանի» միջնադարագիտական, հայագիտական, ձեռագրագիտական հանդեսը լույս է տեսնում Մատենադարանի հիմնադրումից ի վեր: Հանդեսի առաջին երկու համարները լույս են տեսել 1941 և 1950 թվականներին և կոչվել «Գիտական նյութերի ժողովածու»: Այս ժողովածուներում հավաքված էին նախորդիվ Մատենադարանում տեղի ունեցած գիտաժողովների նյութերը:1956 թվականին հրատարակված երրորդ համարից սկսած՝ հանդեսը կրում է այսօրվա անվանումն ու ընդգրկում միջնադարյան մշակույթի տարբեր ոլորտների առնչվող բազմաբնույթ ուսումնասիրություններ, բնագրերի հրապարակումներ և այլն:

Journal or Publication Title:

Բանբեր Մատենադարանի=Bulletin of Matenadaran= Вестник Матенадарана

Date of publication:

2016

Number:

23

Additional Information:

Вардазарян Ольга, Vardazaryan Olga

Other title:

Как Маштоц стал акимитом ; How Mashtots Became Acoimetos

Corporate Creators:

Մատենադարան. Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ

Coverage:

219-230

Abstract:

Согласно пространной редакции ―Жития Маштоца‖, деятельность Маштоца в армянских землях, принадлежавших Византии, началась со странного распоряжения имперской канцелярии ―с подобающими почестями именовать святого акумитом‖ (Корюн, гл. 16). Существует давняя филологическая традиция, отождествляющая последнее слово с названием монастыря Акимитов (―неусыпающих‖); между тем Маштоц не мог так именоваться, во-первых, потому что монастыря с таким названием в его время не существовало, а вовторых, потому что данный эпитет, принадлежащий к высокому стилю (следовательно, неуместный в повседневной или канцелярской речи), никогда не прилагался к конкретным людям, – даже к тем, кто имел отношение к упомянутому монастырю.
According to the longer recension of The Life of Mashtots, Mashtots‘ activities in the Armenian lands which belonged to Byzantium began with the strange order from the Imperial Chancellery ―to call the saint akumit with proper honors‖ (Koryun, Chapter 16). There is an old philological tradition according to which the word akumit is identified with the name of the Monastery of the Acoimetoi (―sleepless ones‖); however, Mashtots could not have been named so. Firstly, there was no monastery bearing this name when he visited Byzantium. Secondly, this epithet belongs to elevated style (hence, it is inappropriate in everyday or formal language), and, besides, it was never attributed to specific people, even to those related to the monastery.

Place of publishing:

Երևան

Publisher:

«Նաիրի» հրատ.

Format:

pdf

Identifier:

oai:arar.sci.am:367948

Language:

hy ; հայերեն

General note:

Բանբերի սույն հատորը նվիրվում է Մատենադարանի տնօրեն, ԳԱԱ թղթակից անդամ Հրաչյա Թամրազյանի հիշատակին

Digitization:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Location of original object:

Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան