Հրապարակման մանրամասներ:

«Բանբեր Մատենադարանի» միջնադարագիտական, հայագիտական, ձեռագրագիտական հանդեսը լույս է տեսնում Մատենադարանի հիմնադրումից ի վեր: Հանդեսի առաջին երկու համարները լույս են տեսել 1941 և 1950 թվականներին և կոչվել «Գիտական նյութերի ժողովածու»: Այս ժողովածուներում հավաքված էին նախորդիվ Մատենադարանում տեղի ունեցած գիտաժողովների նյութերը:1956 թվականին հրատարակված երրորդ համարից սկսած՝ հանդեսը կրում է այսօրվա անվանումն ու ընդգրկում միջնադարյան մշակույթի տարբեր ոլորտների առնչվող բազմաբնույթ ուսումնասիրություններ, բնագրերի հրապարակումներ և այլն:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Բանբեր Մատենադարանի=Bulletin of Matenadaran= Вестник Матенадарана

Հրապարակման ամսաթիւ:

2016

Համար:

23

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Вардазарян Ольга, Vardazaryan Olga

Այլ վերնագիր:

Как Маштоц стал акимитом ; How Mashtots Became Acoimetos

Համատեղ հեղինակները:

Մատենադարան. Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ

Ծածկոյթ:

219-230

Ամփոփում:

Согласно пространной редакции ―Жития Маштоца‖, деятельность Маштоца в армянских землях, принадлежавших Византии, началась со странного распоряжения имперской канцелярии ―с подобающими почестями именовать святого акумитом‖ (Корюн, гл. 16). Существует давняя филологическая традиция, отождествляющая последнее слово с названием монастыря Акимитов (―неусыпающих‖); между тем Маштоц не мог так именоваться, во-первых, потому что монастыря с таким названием в его время не существовало, а вовторых, потому что данный эпитет, принадлежащий к высокому стилю (следовательно, неуместный в повседневной или канцелярской речи), никогда не прилагался к конкретным людям, – даже к тем, кто имел отношение к упомянутому монастырю.
According to the longer recension of The Life of Mashtots, Mashtots‘ activities in the Armenian lands which belonged to Byzantium began with the strange order from the Imperial Chancellery ―to call the saint akumit with proper honors‖ (Koryun, Chapter 16). There is an old philological tradition according to which the word akumit is identified with the name of the Monastery of the Acoimetoi (―sleepless ones‖); however, Mashtots could not have been named so. Firstly, there was no monastery bearing this name when he visited Byzantium. Secondly, this epithet belongs to elevated style (hence, it is inappropriate in everyday or formal language), and, besides, it was never attributed to specific people, even to those related to the monastery.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

«Նաիրի» հրատ.

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:367948

Լեզու:

hy ; հայերեն

Գլխաւոր նշումը:

Բանբերի սույն հատորը նվիրվում է Մատենադարանի տնօրեն, ԳԱԱ թղթակից անդամ Հրաչյա Թամրազյանի հիշատակին

Թուայնացում:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան