Հրապարակման մանրամասներ:

«Բանբեր Արևելագիտության ինստիտուտի» մատենաշարի հերթական հատորն ընդգրկում է Հարավ-արևմտյան Ասիայի երկրների հին և միջին դարերի պատմության, նոր և նորագույն ժամանակների, ինչպես նաև աղբյուրագիտության և բանասիրության հարցերի վերաբերյալ հետազոտություններ: Զգալի տեղ է հատկացված տարածաշրջանի քաղաքական զարգացումների, միջազգային հարաբերությունների և այլ հիմնախնդիրների լուսաբանմանը: Նախատեսվում է արևելագետների, հայագետների, միջազգայնագետների համար:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Բանբեր Արևելագիտության ինստիտուտի=Bulletin Of The Institute Of Oriental Studies (BIOS)

Հրապարակման ամսաթիվ:

2021

Հատոր:

1 (34)

Համար:

2

ISSN:

e-2738-2702 ; 2738-2710

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Գրիգորյան Սարգիս

Այլ վերնագիր:

Իսլամական ծայրահեղականության փոխակերպումները և «Իսլամական պետության» առաջացումը (20-րդ դարի վերջից մինչև 2014 թվականը)

Ենթավերնագիր:

(From the end of 20th Century Till 2014)

Համատեղ հեղինակները:

ՀՀ ԳԱԱ Արևելագիտության ինստիտուտ

Ամփոփում:

The Islamic extremism has deep roots in the Middle East. They were especially active towards the end of the 20th century and in the first and second decades of the 21st century. They took on a new nature with the terrorist acts against the US on September 11 in 2001. In the mid-2000s new and dangerous trends of the Islamic extremism became evident in the Middle East, which became visible in Syria with the declaration of the “Islamic State” (IS) in 2014.
Իսլամական ծայրահեղականությունը խոր արմատներ ունի Մերձավոր Արևելքում: Ծայրահեղական տրամադրությունները հատկապես ակտիվ էին 20- րդ դարի վերջում և 21-րդ դարի առաջին տասնամյակում։ Դրանք նոր բնույթ ստացան 2001 թ. սեպտեմբերի 11-ին ԱՄՆ-ի դեմ իրականացված ահաբեկչական գործողություններով։ 2000-ականների կեսերին Մերձավոր Արևելքում ակնհայտ դարձան իսլամական ծայրահեղականության նոր և վտանգավոր միտումները, որոնք տեսանելի դարձան Սիրիայում՝ 2014 թվականին «Իսլամական պետության» (ԻՊ) հռչակմամբ։ Մերձավորարևելյան տարածաշրջանում ի հայտ եկավ մի ուժ՝ իսլամական ծայրահեղ արմատական մի կառույց, որը արձանագրեց իրողությունը, այն է՝ արդեն փաստացի իսլամական պետության գոյությունը: «Բակիա ուա Թաթամադդաթ» կարգախոսի ներքո ԻՊ-ն պայքարի առարկայական դրսևորումների ուղղվածությունը դարձրեց Մերձավորարևելյան տարածաշրջանն ու այն բնակեցնող անցանկալի տարրերը` այնտեղից տարածվելու նպատակ հետապնդելով դեպի մուսուլմանական այլ երկրներ: ԻՊ-ն հանդես եկավ որպես նոր պետական միավոր, ասել է թե՝ այսպես կոչված «իսլամական խալիֆայություն», որը հիմնվել կամ հիմնվում էր արաբական աշխարհի սրտում: 2014 թ. ԻՊ-ն ուներ որոշակի ռազմական ներուժ, որը գործնականում ընդլայնում էր ԻՊ-ի տարածքները: Կառույցն ուներ նաև ֆինանսական ռեսուրսներ, և նրա ինքնաֆինանսավորման գործակիցը բավական բարձր էր: Այդ ինքնուրույնությունն ու ֆինանսական ինքնաբավությունը հիմք են տալիս պնդե- լու, որ ԻՊ-ն կախված չի եղել որևէ ուժային կենտրոնից (համենայն դեպս 2014 թ. դրությամբ): Այս ամենի հանրագումարը ԻՊ-ն վերածեց նոր իրողության ոչ միայն մերձավորարևելյան, այլև համաշխարհային աշխարհաքաղաքական ու աշխարհատնտեսական զարգացումներում:

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

«Վառմ» տպ.

Ձևաչափ:

pdf

Չափեր:

էջ 155-164

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:296639

Լեզու:

hy ; en

Գլխավոր նշում:

Պարբերականը հրատարակվում է 1960 թ.-ից։ Պարբերականը մինչև 2021 թ. կոչվել է Մերձավոր և Միջին Արևելքի երկրներ և ժողովուրդներ (ՄՄԱԵԺ):

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան