Հրապարակման մանրամասներ:

«Բանբեր հայագիտության» միջազգային գիտական հանդեսը լույս է տեսնում 2013 թվականից։

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Բանբեր հայագիտության = Вестник Арменоведения = Review of Armenian studies

Հրապարակման ամսաթիվ:

2024

Համար:

2

ISSN:

e-2953-8173

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Աստոյան Անահիտ, Астоян Анаит

Այլ վերնագիր:

Конфискация имущества константинопольских армян в 1908–1924 гг. ; Պոլսահայության ունեզրկումը 1908–1924 թթ.

Աջակից(ներ):

Գլխավոր խմբագիր՝ Պ. Ա. Չոբանյան (2013-2017) ; Ա. Խառատյան (2017-)

Ծածկույթ:

111-134

Ամփոփում:

Armenians and Greeks were in a dominant position and Turkish businessmen were in a less than enviable position. When the Young Turks came to power in 1908, they began to implement their plan to destroy the country's economy at the expense of Christian property. If by 1915 the Young Turks were aiming to prevent the seizure of the Armenian national properties of Constantinople, then during the First World War they began to conduct an open policy of their dispossession. The deportation, exile and murder of more than 34,000 Constantinople Armenians made their property dispossessed and facilitated their confiscation and appropriation. In 1922, following the massacre of Armenians and Greeks in Smyrna and the city's subsequent fire in September, the Kemalists sought to replicate these events in Constantinople. Despite the efforts of the allied military forces to prevent the deportation and massacre of Christians, the Ankara government remained unwavering in its stance. In its decision to deport the Christians of Constantinople, the government created a situation in the city that was so dire that it compelled the Armenians and Greeks to flee voluntarily. Following their escape, the implementation of the laws and directives passed by the Kemalist authorities enabled the government to fully seize the property left behind by the Armenians of Constantinople.
Առաջին համաշխարհային պատերազմից առաջ Կ․Պոլսի տնտեսության մեջ հայերը և հույները տիրապետող դիրք էին գրավում, իսկ թուրք տնտեսվարողները հայտնվել էին աննախանձելի վիճակում։ Երիտթուրքերը 1908 թ․ իշխանության գալով՝ սկսեցին իրականացնել քրիստոնյաների ունեցվածքի հաշվին երկրի տնտեսությունը թրքացնելու իրենց ծրագիրը։ Եթե մինչև 1915 թ․ Կ․Պոլսի հայկական ազգապատկան կալվածքների գրավումով երիտթուրքերը նպատակ ունեին կանխել պոլսահայերի տնտեսական զարգացման ընթացքը, ապա Առաջին համաշխարհային պատե-րազմի տարիներին սկսեցին վարել նրանց ունեզրկման բացահայտ քաղաքականություն։ Ավելի քան 34.000 պոլսահայերի տեղահանությունը, աքսորն ու սպանությունը տիրազուրկ դարձրին նրանց ունեցվածքը և հեշտացրին դրանց բռնագրավման ու յուրացման գործը։ 1922 թ. սեպտեմբերին Զմյուռնիայի հայերի և հույների կոտորածից և քաղաքի հրդեհից հետո, քեմալականները ծրագրել էին նույնը կրկնել նաև Կ.Պոլսում։ Թեև դաշնակից երկրների զինված ուժերը կանխեցին քրիստոնյաների տեղահանությունն ու կոտորածը, սակայն Անկարայի կառավարությունը հաստատուն մնալով Կ․Պոլսի քրիստոնյաներին տեղահանելու իր որոշման մեջ՝ այնպի-սի վիճակ ստեղծեց քաղաքում, որը հայերին և հույներին ստիպեց կամավոր թողնել քաղաքը և հեռանալ։ Նրանց փախուստից հետո, քեմալական իշխանությունների ընդունած օրենքների և հրահանգների գործադրումը հնարավորություն տվեց ամբողջապես տիրանալու պոլսահայերից մնացած ողջ ունեցվածքին։
До Первой мировой войны армяне и греки занимали доминирующее положение в экономике Константинополя, а турецкие бизнесмены оказались в незавидном положении. Младотурки, придя к власти в 1908 году, начали реализовывать свой план по тюркизации экономики страны за счет имущества христиан. Если до 1915 г. младотурки стремились предотвратить экономическое развитие константинопольских армян путем захвата их имений, то в годы Первой мировой войны они стали проводить открытую политику лишения их имущества. Переселение, изгнание и убийство более 34.000 константинопольских армян привели к лишению их собственности и облегчили ее конфискацию и присвоение. После резни армян и греков в Смирне и городского пожа-ра в сентябре 1922 года кемалисты планировали повторить то же самое в Константинополе. Хотя вооруженные силы Антанты предотвратили депортацию и резню христиан, правительство Анкары, оставаясь непоколебимым в своем решении о депортации христиан Константинополя, создало в городе ужасающую ситуацию, которая вынудила армян и греков добровольно покинуть как город, так и страну. После их побега реализация принятых законов и директив кемалистских властей дала возможность полностью завладеть всем имуществом, оставленным константинопольскими армянами

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար ; oai:arar.sci.am:378478

Դասիչ:

АЖ 717

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան