Publication Details:

Հանդեսը լույս է տեսնում տարին երկու անգամ:

Journal or Publication Title:

Արցախի պետական համալսարանի գիտական տեղեկագիր. Հասարակական և բնական գիտություններ=Ученые записки Арцахского государственного университета: Социальные и естественные науки=Artsakh state university's Proceedings: Social and natural sciences

Date of publication:

2014

Volume:

1

Official URL:

Additional Information:

Погосян В., Poghosyan V.

Other title:

Семантическое представление предложного падежа в грабаре и всреднеармянцком языке/общий обзор ; Semantic Manifestation of the Prepositional Case in Grabar and Middle Armenian/general review/

Remainder of title:

(ընդհանուր դիտարկում)

Corporate Creators:

Արցախի պետական համալսարան

Contributor(s):

Գլխավոր խմբ.՝ Վալերի Ավանեսյան

Coverage:

24-27

Abstract:

Изучив функционирование предложного падежа в древнеармянском(грабар) и среднеармянском языке, мы пришли к следующим выводам: в грабаре и на первом этапе среднеармянского языка предложный падеж особых дифференцирующих окончаний не имел и всегда выступал с предлогом ''ի'', которий большой частью употреблялся в форме дательного падежа единственного числа и винительного падежа множественного. То есть, было предложное сочетание, посредством которого реализовалось значение предложного падежа. На втором этапе среднеармянского языка у предложного падежа появляется особое окончаниe ''ում'', имевшее, однако, строго ограниченное употребление, поскольку предпочтение по-прежнему отдавалось аналитической конструкции.
Having studied the use of the prepositional case in Old and Middle Armenian, we have come to the following conclusion: in Old and Early Middle Armenian the prepositional case had no peculiar differentiating endings and always was used with the preposition ‘‘Ç‘‘, which was mainly used in the form of the dative case of singular and the accusative case of plural. In other words, there was prepositional combination by means of which the meaning of the prepositional case was realized. In late Middle Armenian the prepositional case acquired a peculiar ending "ում", which strongly limited its usage, as non-prepositional analytic construction was still preferable.
Ուսումնասիրելով ներգոյական հոլովը գրաբարում (հին հայերեն) և միջին հայերենում` եկել ենք հետևյալ եզրակացության.գրաբարում և միջին հայերենի առաջին ենթաշրջանում ներգոյական հոլովը հատուկ տարբերիչ վերջավորություն չուներ. այն միշտ ուղեկցվում էր ի նախդրով, որը մեծ մասամբ դրվում էր եզակի տրականի և հոգնակի հայցականի վրա, այսինքն` նախդրավոր կապակցություն էր, որի միջոցով արտահայտվում էր ներգոյական հոլովի իմաստը: Իսկ միջին հայերենի երկրորդ ենթաշրջանում ի հայտ եկավ ում հատուկ վերջավորությամμ ներգոյականը, որը խիստ սահմանափակ կիրառություն ուներ, քանի որ առաջնությունը դարձյալ գրաբարյան վերլուծական ձևին էր պատկանում:

Place of publishing:

Ստեփանակերտ

Format:

pdf

Identifier:

oai:arar.sci.am:362995

Digitization:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Location of original object:

Արցախի պետական համալսարան