Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2022

Համար:

3

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Ժուրավլյովա Վերոնիկա, Zhuravleva Veronika

Այլ վերնագիր:

Արտաքին անազատության ծայրաստիճան մեծ ազդեցությունը Սերգեյ Փարաջանովի ստեղծագործության վրա ; The Impact of Incarceration on the Work of Sergei Parajanov

Համատեղ հեղինակները:

Институт искусств НАН РА

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկույթ:

293-306

Ամփոփում:

Սերգեյ Փարաջանովի արվեստի վրա արտաքին անազատության ծայրաստիճան մեծ ազդեցության, ձերբակալություններին առնչվող յուրահատկությունների տվյալների որակական վերլուծությունը համալրում է նրա ստեղծագործության արվեստաբանական վերլուծությունը: Հոդվածում առկա հետազոտության փորձարարական հիմքը ռեժիսորի էպիստոլյար (նամակային) ժառանգությունը և բանտում ստեղծած պատկերագրական աշխատանքներն են: Սերգեյ Փարաջանովը բանտային կյանքը պատկերացնում էր անձնական բանտային փորձը վերլուծելով՝ հենվելով «չար ու բարի», «լույս և ստվեր» երկատվածության վրա, վերաիմաստավորելով բանտային աշխարհի հետ առնչություն չունեցող իրերի էությունն ու իմաստները: Երկրորդ բանտարկության ընթացքում ռեժիսորի ստեղծագործության մեջ ազգային առասպելը վերածվում է ճամբարային կյանքի վերաիմաստավորման և բանտարկյալի ինքնորոշման փոփոխության։ Այս կերպարանափոխությունը պետք է հասկանալ որպես Սերգեյ Փարաջանովի ձգտումը՝ իր արվեստում ելակետ ունենալ «արտաքին միջավայրի համատեքստի առասպելը»։
Спецификa и сущностные особенности влияния крайней степени внешней несвободы, тюремных заключений на творчество Сергея Параджанова рассматривается сквозь призму качественного анализа данных, дополняющего искусствоведческое исследование художественных произведений. Эмпирической базой исследования является эпистолярное наследие режиссера и корпус изобразительных работ, созданных им непосредственно в тюрьме. Сергей Параджанов представляет мир зоны, анализируя собственный тюремный опыт, опираясь на дихотомии «зло – добро», «свет – тень», переосмысляя специфику и значения вещей, не относящихся к миру зоны. Во время второго тюремного заключения национальный миф в творчестве режиссера трансформируется в переосмысление лагерного быта и изменений в самоидентификации личности заключенного. Данную метаморфозу следует понимать как стремление Сергея Параджанова отталкиваться в своем искусстве от «мифа контекста внешней среды».
The author analyzes the specifics and essential features of the influence of the extreme degree of external unfreedom, imprisonment, on the work of Sergei Parajanov through the prism of qualitative data analysis, complementing the art criticism analysis of works of art. The empirical basis of the research conducted by the author is the epistolary legacy of the director and the body of fine works created by Parajanov directly in prison. The author comes to the conclusion that Sergei Parajanov represents the world of the zone, analyzing his own prison experience, relying on the dichotomies "evil – good", "light – shadow", rethinking the specifics and meanings of things that do not belong to the world of the zone. During the second prison sentence, the national myth in the di-rector's work is transformed into a rethinking of camp life and changes in the prisoner's self-identification. This metamorphosis should be understood as Sergei Parajanov's de-sire to build on the "myth of the context of the external environment" in his art.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս ; oai:arar.sci.am:340365

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան