Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Կոմիտասի թանգարան-ինստիտուտի տարեգիրք = Komitas museum-institute yearbook

Հրապարակման ամսաթիվ:

2019

Հատոր:

Դ

ISBN:

978–9939–9206–4–1

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Sargsyan Margarit

Այլ վերնագիր:

Traditional Music Collecting Activities from Komitas to Our Days

Աջակից(ներ):

Պատ. խմբ.՝ Տաթևիկ Շախկուլյան

Ամփոփում:

Հայ ժողովրդական ավանդական երաժշտական նմուշների հավաքման, համակարգման և պահպանման խնդիրները սկսվել են դեռևս XIX դարի կեսերից: Առաջին փորձերը եղել են փոքր–ինչ մակերեսային, միակողմանի, սակայն կարևոր՝ երաժշտական նմուշների հավաքչության հիմքերը դնելու իմաստով: Հաշվի առնելով նախորդների փորձը` Կոմիտասը շատ լուրջ և համակողմանի մոտեցավ հավաքչական գործին: Կոմիտասից հետո հավաքչական գործը երբևէ չի ընդհատվել, դրանով զբաղվել են բազմաթիվ գիտնականներ` երաժշտագետներ, ազգագրագետներ, պարագետներ, երաժիշտ– կատարողներ, անգամ՝ ոչ մասնագետներ: Տարբեր հաստատություններում ստեղծվել են հավաքված նմուշների պահոց– ձայնադարաններ, գրառված նմուշների մի զգալի մասը համակարգվել և ուսումնասիրվել է, մի մասը հրատարակվել է: Կան նաև տարբեր անհատների հավաքած անձնական պահոց– ձայնադարաններ, որոնց նմուշների շատ քիչ մասն է ուսումնասիրված: Տարիների ընթացքում եղել են հավաքչական աշխատանքների հետ կապված տարբեր խնդիրներ, մոտեցումներ, հակասություններ: Այսպես՝ եթե տեխնիկայի զարգացմանը համընթաց տարեցտարի ավելացել են գրառման համար հնարավորություններն ու գործիքները, ապա ավանդույթի նահանջի հետևանքով, ցավոք, պակասել են կրող երգասացներն ու նվագածուները: Սույն աշխատանքում փորձում ենք ուրվագծել Կոմիտասից հետո կատարված ավանդական երաժշտության հավաքչական աշխատանքների զարգացման ուղին:
The activities on the collecting, systemizing and the preservation of traditional Armenian music began as early as in the mid XIX century. While the first attempts were to some extent superficial, they were important from the point of view of founding the field. Considering the experience of his predecessors, Komitas approached the issue very seriously. After Komitas, the collective work has never ceased, but on the contrary, many scholars engaged into this activity, among whom were musicologists, ethnologists, choreologists, performers and even non– specialists. In various institutions archives of the collected samples were created. A huge portion of the collections has been systemized and studied, and a portion has been published. There are also private archives that contain folk music recordings, but only a few of them have been studied. During various years various problems, issues, approaches, contradictions emerged related to the collective work. Whilst resulting from technological development, year by year the possibilities and tools for song recording increased, but as the traditions retreated, the number of informant singers and performers decreased. In this work we are attempting to outline how music collecting activities developed after Komitas.

Բովանդակություն:

ԳԼՈՒԽ Բ. Կոմիտասը և երաժշտական ֆոլկլոր
CHAPTER II: Komitas And Folk Music

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

Կոմիտասի թանգարան-ին-տ. հրատ.

Ձևաչափ:

pdf

Չափեր:

էջ 80-101

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:270852

Գլխավոր նշում:

Սույն հատորն անդրադառնում է Կոմիտասին և իր գործունեությանը, հայ երաժշտական ֆոլկլորին և երաժշտական կրթությանն առնչվող զանազան հարցերի։ Հասցեագրված է երաժշտագետներին, արվեստաբաններին, մշակութաբաններին, բանասերներին, երաժշտության բնագավառի մանկավարժներին, առհասարակ հայ երաժշտությամբ հետաքրքրվողներին։