Հրապարակման մանրամասներ:

Հիմնարար հայագիտություն ՀՀ ԳԱԱ էլեկտրոնային պարբերականն է, որը հրատարակվում է Հայագիտական հիմնադրամի ֆինանսական աջակցությամբ: Հանդեսի պարբերականությունը տարեկան երկու համար է:Հանդեսն ընդգրկում է հոդվածներ, գրախոսություններ և այլ նյութեր, նվիրված հայագիտության ամենատարբեր ոլորտների արդիական խնդիրներին (պատմություն, լեզու, գրականություն, հնագիտություն, ազգագրություն, փիլիսոփայություն, տնտեսագիտություն, իրավունք, ազգային անվտանգություն և այլն):

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Հիմնարար հայագիտություն=Fundamental Armenology

Հրապարակման ամսաթիվ:

2017

Համար:

1 (5)

ISSN:

1829-4618

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Մարգարյան Հայրապետ, Маргарян Айрапет

Այլ վերնագիր:

Միջնադարյան հայ պատմագրության բնութագրական գծերը և պարբերացումը ; Отличительные черты и периодизация средневековой армянской историографии

Աջակից(ներ):

Translated by Hachatoor

Ամփոփում:

Միջնադարյան հայ պատմագրության յուրահատկությունների, զարգացման ուղիների, տարբեր դարաշրջանների համար բնութագրական կողմերի խնդիրները, ավանդաբար, քիչ են գրավել հետազոտողների ուշադրությունը: Բաց է մնացել նաև հայ միջնադարյան պատմագրության պարբերացման հիմնահարցը: Այս կապակցությամբ անհրաժեշտ է նշել, որ հայ միջնադարյան պատմագրությունն առանձին փուլերի բաժանելիս չափազանց դժվար է միասնական կամ մեկ գլխավոր չափանիշ առաջարկելը: Հայ միջնադարյան պատմագրության առանձին փուլերի դեմքը, տիպաբանական յուրահատկությունները բնութագրելիս անհրաժեշտ է առանձնահատուկ ուշադրություն դարձնել աշխահայացքային գործոններին՝ հայ իրականության մեջ պատմության արևելյան ու արևմտյան ըմբռնումների, առասպելաբանական և վիպական աշխարհընկալումների, ինչպես նաև քրիստոնեական աշխարհայեցողության թողած դրոշմի հարցերին: Սկզբունքային նշանակություն ունի նաև գրավոր ու բանավոր մշակույթների փոխհարաբերության խնդիրը: Սիջնադարյան հայ պատմագրության վերջին` XVII­XVIII դարերի փուլում, որը կարելի է բնութագրել որպես նոր վերելքի ժամանակաշրջան, հրապարակ են եկել մինչ այդ լայն տարածում չստացած ժանրերի` հուշագրական, օրագրական, ուղեգրական բնույթի երկերը: Դրանք արտացոլել են պատմական անցուդարձերը հեղինակների անձնական տպավորությունների և ապրումների միջոցով: Հայ պատմագիրները գրի են առել նաև Արևելքի այն երկրների պատմությունը, որտեղ կազմավորվել էին հայկական խոշոր գաղթօջախներ: Տպագրության միջոցով հասարակության լայն շերտերին մատչելի են դարձել նաև ժամանակակից պատմիչների աշխատությունները: Պատմագրության լեզուն շարունակել է մնալ գրաբարը, թեև գրաբարին տիրապետում էին միայն սակավաթիվ անձինք: Հենց այս ժամանակաշրջանի պատմագրության մեջ աչքի զարնող հեռանկարային միտումներին էր վիճակված վճռորոշ դեր կատարել նոր ժամանակներում: Проблемы особенностей средневековой армянской историографии, путей ее развития, характерных черт разных эпох традиционно мало привлекали внимание исследователей. Оставался открытым и вопрос периодизации средневековой армянской историографии. В связи с этим нужно отметить, что предлагая периодизацию средневековой армянской историографии трудно руководствоваться единым критерием. Описывая типологические особенности отдельных периодов средневековой армянской историографии, необходимо обратить внимание на мировоззренческие факторы – восточное и западное восприятие истории в армянской действительности, мифологическое и эпическое миропонимание, влияние христианства. Принципиальным является также вопрос взаимоотношений между письменной и устной культурами. XVII и XVIII века можно охарактеризовать как период подъема средневековой армянской историографии. Армянские историографы описывали также исторические события тех стран Востока, где находились армянские общины. Благодаря книгопечатанию, широким слоям населения стали доступны также и труды современных историографов. Грабар продолжал оставаться языком историографии, несмотря на то, что им владел лишь определенный узкий круг людей. Именно перспективным тенденциям этого периода и суждено было сыграть решающую роль в Новое время.

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձևաչափ:

pdf

Չափեր:

pp. 46-72

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:9526

Լեզու:

en ; hy ; ru