Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Խ․ Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարան․ Հայագիտական հանդես

Հրապարակման ամսաթիվ:

2017

Համար:

2 (36)

ISSN:

1829-0531

Պաշտոնական URL:

click here to follow the link

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Гаспарян Г., Gasparyan G.

Այլ վերնագիր:

Драма лирических героев Нарекаци и Мецаренца, литературные связи ; The drama of Narekatsi’s and Metsarents’s lyrical characters (heros), literary connections

Համատեղ հեղինակները:

Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարան

Ծածկույթ:

120-128

Ամփոփում:

Հոդվածը նվիրված է տարբեր դարաշրջանների երկու հայ հանճարների՝ Գրիգոր Նարեկացու և Միսաք Մեծարենցի ստեղծագործական առնչությանը և հոգևոր հարազատությանը: Նախ նկատելի է Մեծարենցի հոգևոր և աշխարհայացքային կապը Նարեկացու հետ. համաշխարհային գրականության մեծերին կարդացած լինելով հանդերձ՝ Մեծարենցը ապավինում է միայն Նարեկացուն: Առավել ակնհայտ են ստեղծագործական ընդհանրությունները Նարեկացու տաղերի, «Մատյանի» և Մեծարենցի բանաստեղծությունների միջև՝ տառապանք ու մահվան սարսափ, հույսի, լույսի անվերջ որոնումներ, ստեղծագործական միաթեմայնություն և այլն, վերջապես, մարդկության կատարելության և փրկության տենչ. Նարեկացին իր մեջ է կուտակում բոլոր մեղքերը հանուն մարդկության, Մեծարենցն էլ իր ցավը դարձնում է մարդկության ցավը, սեփական ճակատագիրը քննում մարդկության ճակատագրի դիտանկյունից:
Эта статья посвящена двум армянским гениям разных эпох: творческому отношению и духовному родству Григора Нарекаци и Мисака Мецаренца. В первую очередь заметна духовная и мировоззренческая связь Мецаренца и Нарекаци. Вместе с тем, что Meцаренц был начитан великих поэтов мировой литературы, он полагается только на Нарекаци. Наиболее очевидны творческие объединения между песнями, «Книгой скорбных песнопений» Нарекаци и стихотворениями Мецаренца– страдание и страх смерти, бесконечные поиски надежды, света, творческая ''однотемность'' и т.д., наконец, жажда идеализации и спасения человечества, Мецаренц же делает свою боль человеческой, собственную судьбу изучает с позиции человеческой судьбы.
The article is dedicated to creative and spiritual relations of two armenian geniuses Gregory of Narek and Misak Metsarents of various periods. First, it’s noticeable the spiritual and ideological connection of Metsarents with Gregory of Narek: though Metsarenc had read works of Greats of world literature, he relied only on Gregory. The most obvious are the creative affinities between Gregory’s songs, “Matean” and Metsarents’s poems: suffering and fear of death, endless quests of light and hope, etc. finally human craving for perfection and salvation. Gregory of Narek accumulates in himself all the sins for humanity. Metsarents makes his pain the pain of humanity and examines his own fate from the perspective of human’s fate.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:371531

Թվայնացում:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան