«Բանբեր հայագիտության» միջազգային գիտական հանդեսը լույս է տեսնում 2013 թվականից։
Բանբեր հայագիտության =Вестник Арменоведения =Journal of Armenian studies
Դիարբեքիրի (Տիգրանակերտ) նահանգի Արղանա Մադեն գավառի հայ բնակչությունը XIX դարի վերջերին - XX դարի սկզբներին ; Армянское население санджака Аргана Маден провинции Диарбекир (Тигранакерт) в конце XIX- начале XX в.
Գլխավոր խմբագիր՝ Պ. Ա. Չոբանյան (2013-2017) ; Ա. Խառատյան (2017-)
Դիարբեքիրի նահանգի Արղանա Մադեն գավառի տարածքը ընդգըրկում էր հիմնականում պատմական Չորրորդ Հայք նահանգի Պաղնատուն, Բալահովիտ գավառների տարածքը: XIX դարի վերջերին, համաձայն Օսմանյան կայսրության վարչական բաժանման, Արղանա Մադեն գավառը իր հերթին բաժանված էր Բալու, Մադեն, Ջերմուկ գավառակների: XIX դարի վերջերին և XX դարի սկգբներին Արղանա Մադեն գավառում, ինչպես Արևմտյան Հայաստանի մյուս գավառներում, հայ բնակչությունը ենթարկվեց հալածանքների, համիդյան կոտորածների ընթացքում սպանվեցին հազարավոր հայեր, անօթևան մնացին տասնյակ հազարավոր մարդիկ: Ինչպես տնտեսական ճնշումների, այնպես էլ կոտորածների պատճառով բազմաթիվ հայեր ապաստան գտան և հիմնավորվեցին այլ, ավելի խոշոր բնակավայրերում, ոմանք արտագաղթեցին ԱՄՆ, թեև արտագաղթի թափն ու արտազատողների թվաքանակն ավելի փոքր էին Խարբերղի նահանգից արտագաղթողների համեմատությամբ: Հողվածում անդրադարձ է արվում Արղանա Մաղեն գավառի բնակչության պատմաժողովրդագրական պատկերին, XIX դարի վերջերի և XX դարի սկգբների համիդյան կոտորածների հետևանքներին և ազդեցությանը հայ բնակչության թվաքանակի վրա և հատկապես' 1914 թ. դրությամբ հայ բնակչության թվաքանակի խնդիրներին: 1914 թ. Արղանա Մադեն գավառի երեք գավառակներում, համաձայն մեր հաշվարկների, ապրում էին շուրջ 41.000 հայեր, որոնք Ջերմուկի և Մադենի գավառակներում հիմնականում կենտրոնացված էին խոշոր, քաղաքատիպ բնակավայրերում' Արղանա, Մադեն, Ակիլ, Ջերմուկ, Չնքուշ: Այս փաստը կապված էր տվյալ բնակավայրերի' համեմատաբար ապահովություն և կենսագործունեության ավելի մեծ հնարավորություններ ունենալու հետ: Ինչ վերաբերում է Բալուի գավառակին, ապա այստեղ հայերը մեծաթիվ էին ինչպես Բալու քաղաքում, այնպես էլ շուրջ 50 գյուղական բնակավայրերում, որոնցից շատերը զուտ հայաբնակ էին:
Территория санджака Аргана Маден провинции Диарбекир (Тигранакерт) в основном охватывала области Пагнатун и Балаовит исторической провинции Цопк. В конце XIX века, согласно административному делению Османской империи, область (санджак) Аргана Маден, в свою очередь, была разделена на казы Балу, Маден и Джермук. В конце XIX - начале XX в. в санджаке Аргана Маден, как и в других областях Западной Армении, армянское население подвергалось гонениям, тысячи армян были убиты во время гамидовской резни, а десятки тысяч остались без крова. В силу экономического гнета и массовых убийств многие армяне нашли убежище в других, более крупных поселениях, незначительное число армян эмигрировало в США, хотя поток эмигрантов из Аргана Маден в численном соотношении был меньше, чем из Харберда. По нашим оценкам, около 41.000 армян проживало в трех казах санджака Аргана Маден - в основном они были сосредоточены в крупных городских поселениях - Аргана Маден, Акил, Джермук, Чнкуш. Последнее было обусловлено тем, что эти города были относительно безопасны. Что же касается казы Бапу, то армянское население здесь было многочисленным, причем как в самом Балу, так и примерно в 50 сельских поселениях, во многих из них к 1914 г. население было исключительно армянским.
Երևան
oai:arar.sci.am:280488
ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան
Feb 6, 2025
Sep 25, 2021
46
https://arar.sci.am/publication/305576
Bais, Marco Հայր Գաբրիէլ Այվազովսկի (հիմնադիր 1843-1848) Հայր Ղեւոնդ Ալիշան (1848-1851) Հայր Օքսենտիոս Գուրգէնեան (1852-1853) Հայր Գրիգոր Ճելալեան (1854-1856, 1858-1861, 1863-1866) Հայր Անտոն Սիոնեան (1861-1862) Հայր Աթանագինէս Գաբթանեան (1867-1870) Հայր Յակոբոս Իսավերտենց (1871-1872) Հայր Կոմիտաս Իսկէնտէրեան (1873-1875) Հայր Արսէն Սուքրեան (1875-1876) Հայր Արիստակէս Քասքանտիլեան (1879-1882) Հայր Աթանաս Տիրոյեան (1883-1888, 1906-Օգոստոս) Հայր Յովհաննէս Թորոսեան (1889, 1896-1898) Հայր Թովմաս Էֆտեան (1890-1892) Հայր Եսայի Տայեցի (1893-1896) Հայր Ստեփանոս Սարեան (1898-1899) Հայր Սիմոն Երեմեան (1899-1905) Հայր Դաւիթ Նազարէթեան (1905) Հայր Աթանաս Տիրոյեան (1906) Հայր Կարապետ Տէր-Սահակեան (1906-1907) Հայր Ներսէս Տիրացուեան (1908-1909) Հայր Մկրտիչ Պոտուրեան (1908) Հայր Վարդան Հացունի (1909) Հայր Ներսէս Անդրիկեան (1910-1912) Հայր Յովհան Աւգերեան (1912-1915) Հայր Ներսէս Տիրացուեան (1916-1919) Հայր Ղեւոնդ Տայեան (1918, 1921-1927) Հայր Գաբրիէլ Նահապետեան (1919-1920) Հայր Քերոբէ Չրաքեան (1920-1921) Հայր Կիւրեղ Քիպարեան (1927-1929) Հայր Վահան Յովհաննէսեան (1929-1930) Հայր Եղիա Փէչիկեան (1930-1939, 1952-1953) Հայր Եսայի Գռուզեան (1939-1942) Հայր Մեսրոպ Ճանաշեան (1942-1952, 1954-1956, 1971-1973) Հայր Ներսէս Տէր-Ներսէսեան (1957-1964, 1974-1979) Հայր Եփրեմ Տէր-Ղազարեան (1965-1967) Հայր Գաբրիէլ Սահակեան (1968-1970) Հայր Լեւոն Զէքիեան (1980-1984) Հայր Սահակ Ճեմճեմեան (1985-1992) Հայր Տաճատ Եարտըմեան (1993-1995) Հայր Յարութիւն Պզտիկեան (1996-1999) Հայր Սերոբ Չամուրլեան (2017-)
Kocharyan, Romik
Bablumyan, Arpine
Bablumyan, Arpine Գլխավոր խմբագիր՝ Պ. Ա. Չոբանյան (2013-2017) Ա. Խառատյան (2017-)
Geraly Zoltan
Bablumyan, Arpine Գլխավոր խմբագիր՝ Պ. Ա. Չոբանյան (2013-2017) Ա. Խառատյան (2017-)