Արդի թատրոնի դիսկուրսը

Օրդոյան, Գրիգոր

Ներբեռնել

Վերնագիր: Արդի թատրոնի դիսկուրսը

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Ордоян Григор, Ordoyan Grigor

Այլ վերնագիր:

Дискурс современного театра ; The discourse of the modern theater

Ամփոփում:

Արդի թատրոնի խնդիրն է ստեղծել առավելագույնս հավաստի իրականություն, որը հանդիսատեսին թույլ է տալիս ոչ միայն ազատ ու անկաշկանդ հետևել գործող անձանց արարքներին, իրադարձություններին, այլև գիտակցել այն նոր հանգամանքները, որոնք թելադրում են իրեն դրսևորել համապատասխան վարքագիծ: Հայտնվելով այդ նոր իրավիճակում՝ նա արդեն ոչ թե, առաջվա պես, դահլիճից հերթական ներկայացում է դիտում, այլ ժամանակավորապես մուտք է գործում մի նոր «բնակավայր», որտեղ նրան գուցե չէին էլ սպասում: Այստեղից էլ՝ թատրոնի բոլոր դիսկուրսիվ որոնումները միտված են կառուցելու այնպիսի միջավայր, որտեղ հանդիսատեսը, մի քանի ժամվա ընթացքում, անբռնազբոս կապրի միանգամայն նոր կյանքով, ասել է թե՝ նրա համար կյանքն արդեն այստեղ է, խաղի միջավայրում, այլ ոչ թե այնտեղ, դահլիճում, որտեղից ավանդաբար դիտել է հորինված դրամատիկական ներկայացումներ:
Задача современного театра – создать максимально достоверную реальность, позволяющую зрителю не только свободно и беспрепятственно наблюдать за происходящим и действиями актеров, но и осознавать новые обстоятельства, диктующие ему соответствующее поведение. Оказавшись в этой, новой для него ситуации, он уже не смотрит очередной спектакль из зала, как это было раньше, а вживается в новое «местопребывание», где его могли и не ждать. И потому все дискурсивные поиски театра направлены на построение такой среды, где зрителю предстоит в течение нескольких часов жить совершенно новой жизнью. Иначе говоря, для него жизнь протекает здесь, в среде игры, а не там, в зрительном зале, откуда он традиционно смотрел выдуманные драматические представления.
The task of the modern theater is to create the most reliable reality possible that enables the spectators to not only freely and without hindrance follow what is taking place and the actors’ actions, but also to realize the new circumstances, which dictate them a relevant conduct. Finding themselves in the new situation, they no longer just watch yet another performance from the hall, like they did before, but are temporarily drawn into a new “space”, where they might hardly be expected. Therefore, all the discursive searches of the theater are aimed at building an environment in which the spectators will for a few hours live a completely new life, and that – without being forced. In other words, life for them is right here, in the environment of the play, rather than there, in the hall, from where they used to traditionally watch fictional drama performances.