Հրապարակման մանրամասներ:

Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի պաշտօնական ամսագիր «Էջմիածին» կրօնական եւ հայագիտական հանդէսն «Արարատ» ամսագրի (1868—1919 թթ.) աւանդոյթների անմիջական ժառանգորդն ու շարունակողն է: Լոյս է տեսնում 1944 թուականից Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գէորգ Զ. Չորէքչեանի յառաջաձեռնութեամբ: Զուտ գիտական նիւթերից բացի՝ ամսագրում համառօտ անդրադարձ կայ Մայր Աթոռի միաբանութեան, ներքին ինչպէս եւ Սփիւռքի թեմերի եկեղեցական կեանքին, տպագրւում են Հայոց հայրապետների կոնդակները, շրջաբերականները, քարոզներն ու ճառերը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Էջմիածին։ Պաշտօնական ամսագիր Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսութեան Մայր Աթոռոյ Սրբոյ Էջմիածնի

Հրապարակման ամսաթիվ:

2023

Հատոր:

Ձ

Համար:

Է

ISSN:

1829–4243 ; e-2953-7843

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Петросян Вардан, Petrosyan Vardan

Այլ վերնագիր:

Diachronic characteristics of ancient Armenian triphthongoids with “S1+V+S2” pattern ; Особенности древнеармянских триграмм с шаблоном“S1+V+S2” в разные периоды

Աջակից(ներ):

Խմբ.՝ Առաքել Առաքելյան (1944-1948) ; Լևոն Կիսիբեկյան (1948-1950) ; Աշոտ Աբրահամյան (1950-1955) ; Առաքել Առաքելյան (1955-1956) ; Արթուն Հատիտյան (1956-1982) ; Պարգեւ Շահբազյան (1983-1984) ; Երվանդ Մելքոնյան (1985-1993) ; Տ. Ասողիկ եպս. Արիստակեսյան (1994-1996) ; Տ. Բագրատ աբղ. Գալստյան (1996-1998) ; Մարիամ Վարդանյան (պաշտոնակատար) (1998-1999) ; Տ. Արշակ աբղ. Խաչատրյան (պաշտոնակատար) (1999) ; Անդրանիկ Զեյթունյան (2000-2001) ; Արշակ Մադոյեան (2009-2015) ; Արսէն Բոբոխեան (2015-2017) ; Տ. Անդրէաս աբղ. Եզեկեան (պաշտոնակատար) (2017-2018) ; Գէորգ Մադոյեան (2018-)

Ծածկույթ:

119-130

Ամփոփում:

Первые четыре дифтонгоида из пяти (ср. յաւ, յեւ, յիւ, յու, ւոյ), представленных в формуле древнеармянского языка «S1+V+S2», встречаются в позиции начала слова и представляют собой конструкцию «приставка յ + дифтонгоид». Частичное исключение представляет только յաւ, которое встречается в соста- ве корня յաւրայ «отчим» и отражает и.-е. звуковую последовательность *pət (*pəter «отец»). Ւոյ встречается только в конце слова в падежном окончании и, по-видимому, в развившейся из него функции суффикса. Наличие пяти трифтонгоидов в составе исконно индоевропейских слов и функция ւոյ как грамматической частицы, являются достаточным основанием для заявления, что все они сформировались в ранний дописьменный период армянского языка, еще в раннеармянском языке, следовательно, являются исконно армянскими сочетаниями.
The first four of the five triphthongoids (Cf. յաւ, յեւ, յիւ, յու, ւոյ) representing the Old Armenian «S1+V+S2» pattern, appear in the initial position of the word and are, in fact, “-յ- preposition + diphthongoid” units. Only յաւ proves to be a partial exception since it can appear in the word stem, as well, e.g. յաւրայ “stepfather”, and reflects the IE *pət- phonetic sequence (*pəter “father”): Ւոյ appears only at the end of the word and functions as a case inflexion and, most probably, as a suffix, that developed from the former function. The existence of the five triphthongoids in the composition of native IE words and the function of ւոյ- as a grammatical particle provide ample grounds to suggest that all of them evolved in the early pre-writing stages of the Armenian language, more precisely, in Proto-Armenian and therefore, are native Armenian units.

Հրատարակության վայրը:

Ս. Էջմիածին

Հրատարակիչ:

Մայր Աթոռոյ Սրբոյ Էջմիածնի

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:363350

Լեզու:

hy

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան