Երկրաշարժի ընկալումը միջնադարյան Հայաստանում

Ինչպես բնական և հասարակական աղետները, երկրաշարժը ևս միջնադարցու կողմից ընկալվում էր իբրև մեղքերի պատճառով մարդկանց ուղղված աստվածային պատիժ, որը կոչված էր մարդկությանը նախազգուշացնելու ավելի դաժան պատիժներից և դարձի բերելու դեպի արդար կենցաղավարում և կրոնազգեցություն: Ստացվում է, որ Աստված, մարդու հանդեպ անսահման սիրուց դրդված, նրան աղետանշաններ է ուղարկում, որոնց շնորհիվ վերջինս փառաբանում է Աստծուն և հետ կանգնում մեղսաբեր կյանքից հանուն իր փրկության:
Природные и социальные катастрофы, в том числе землетрясение, воспринимались в средневековье как божественная кара, посланная человеку за его грехи и были призваны предостеречь человечество от более сурового наказания, обратив его к праведному, религиозному образу жизни. Бог, безгранично любя человека, ниспосылал ему бедствия как знаки предупреждения, чтобы он отступил от греховной жизни ради своего спасения и прославлял за это Бога.
Natural and social catastrophes, including earthquake, were perceived in medieval times as a divine punishment sent to human beings for their sins and intended to warn humanity from a more severe punishment by turning it to a righteous, religious way of life. The God, with boundless love for man, was sending down disasters to him as signs of warning, so that he retreated from a sinful life for the sake of his salvation and glorified God for this.