Հայերենի XVIII դարի ուղղագրության մասին

Ս. Վ. Գյուլբուդաղյան

Ներբեռնել

Վերնագիր: Հայերենի XVIII դարի ուղղագրության մասին

Հատոր:

Պաշտոնական URL:

Այլ վերնագիր:

Об армянском правописании XVIII века. The 18th Century Armenian Orthography

Աջակից(ներ):

Գլխ․ խմբ․՝ Մ․ Գ․ Ներսիսյան (1958-1998) ; Վ․ Միքայելյան (1999-2005) ; Գլխ․ խմբ․ պաշտոնակատար՝ Պ․ Մ․ Մուրադյան (2005) ; Ա․ Զաքարյան (2005) ; Գլխ․ խմբ․՝ Ս․ Հարությունյան (2006-2018) ; Ա․ Զաքարյան (2018-)

Ծածկոյթ:

84-96

Ամփոփում:

В XVIII в., наряду с древнеармянским неразговорным, книжным языком, формировались восточноармяиский и западноармянский литературные языки. Имея некоторые грамматические особенности, они оба подчинялись одним и тем же правилам правописания — звуковым, этимологическим и историческим. Звуки ո-օ, ե-է и յ, имевшие в средневековье неустойчивое положение, стали устойчивыми как в древнеармянском, так и в западноармянском и восточноярмянском языках. В древнеармянской литературе звук V обозначался буквами վ, ւ, ու, а в западноармянской и восточноармянской литературе ու, содержащий звук V, заменялся буквами ւ и վ.