Publication Details:

Լույս է տեսնում 2004 թվականից։

Journal or Publication Title:

Գրականագիտական հանդես = Литературный журнал = Literary Journal

Date of publication:

2025

Volume:

ԻԹ

Number:

2

ISSN:

1829-0116

Additional Information:

Vardanyan Lusine, Варданян Лусине

Other title:

Bakunts’s Adaptations of Vardan Aygektsi’s Fables ; Бакунцовские интерпретации басен Вардана Айгекци

Coverage:

91-105

Abstract:

Հոդվածում վերլուծված են միջնադարյան մատենագիր Վարդան Այգեկցու առակների բակունցյան մշակումները, ինչպես նաև հայոց միջնադարի նրա ընկալումը։ Ակսել Բակունցը թարգմանել է Այգեկցու քառասուն առակ, որոնց գրաբարյան բնագրերի համեմատությունը դրանց աշխարհաբարի փոխարկումներին ցույց է տալիս գրողի չափազանց նուրբ և հետևողական մոտեցումն իր հետապնդած խնդրին։ Առակի ժանրի ընտրությունը ևս Բակունցի նախասիրությունների և փոքր արձակի զարգացումների ուսումնասիրության ծիրում է։ Սա Ակսել Բակունցի վերջին գործն էր (լույս է տեսել 1935 թ․), սակայն մինչև հիսունական թվականները լռության է մատնվել նրա դերն Այգեկցու առակների թարգմանության հարցում, իսկ 1956 թ․ լույս է տեսել դրանց աղավաղված տարբերակը։ Այս թեմայի արծարծումն արդիական է թե՛ առակների խոսուն բովանդակության, թե՛ դրանց տրված բակունցյան թարգմանական մեկնության, թե՛ միջնադարի զարգացման օրինաչափություների բակունցյան դիտարկումների տեսանկյունից։ Բայց ամենաէականն առակի ժանրի կենսունակության ընձեռած հնարավորությունն է գրականության քնարական էության բացահայտման առումով, ինչը ևս փորձել ենք իրագործել այս հոդվածում։
This article examines Axel Bakunts’s adaptations of the fables by the medieval Armenian writer Vardan Aygektsi, as well as Bakunts’s perception of the Armenian Middle Ages. Axel Bakunts translated forty of Aygektsi’s fables, and a comparison between the Classical Armenian originals and their vernacular renderings reveals the writer’s exceptionally nuanced and consistent approach to his task. The choice of the fable genre itself also falls within Bakunts’s literary predilections and the broader context of the development of short prose. This was the last work by Axel Bakunts (published in 1935), yet until the 1950s his role in the translation of Aygektsi’s fables remained unacknowledged. In 1956, a truncated version of the translations was published. The relevance of this topic stems both from the expressive content of the fables themselves, and from Bakunts’s interpretative strategies as a translator, as well as from his reflections on the developmental patterns of the medieval period. Most significantly, however, is the potential afforded by the vitality of the fable genre in uncovering the lyrical essence of literature—an aspect this article also seeks to explore.
В статье проанализированы бакунцовские обработки басен средневекового писателя Вардана Айгекци, а также осмысление им армянского Средневековья. Аксель Бакунц перевёл сорок басен Айгекци, и сопоставление оригиналов на грабаре с их переводами на разговорный армянский язык демонстрирует исключительно тонкий и последовательный подход писателя к поставленной задаче. Выбор жанра басни также вписывается в сферу интересов Бакунца и в контекст развития малой прозы. Эта работа стала последним произведением Акселя Бакунца (опубликована в 1935 г.), однако вплоть до 1950-х годов его роль в переводе басен Айгекци оставалась в тени, и лишь в 1956 году была издана их усечённая версия. Обращение к данной теме актуально как с точки зрения содержательной выразительности басен, так и с позиции бакунцовской переводческой интерпретации, а также в свете наблюдений Бакунца относительно закономерностей развития средневековья. Однако наиболее существенным представляется потенциал жанра басни в раскрытии лирической природы литературы – аспект, который также предпринят к рассмотрению в рамках данной статьи.

Place of publishing:

Երևան

Publisher:

ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.

Format:

pdf

Identifier:

oai:arar.sci.am:425783

Location of original object:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան