Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2011

Հատոր:

1-2

Համար:

1-2

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս

Այլ վերնագիր:

Егише Чаренц и неоклассицизм. Yeghishe Charents and Neo-Classicism.

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017)

Ծածկույթ:

308-319

Ամփոփում:

Сборником ”Эпический рассвет” в творчестве Е. Чаренца начинается новый период – период неоклассицизма. Принципы, положенные в основу этого сборника, имеют некоторые общие черты с декларацией русских неоклассиков 1923 г. Чаренц также считает творчество Пушкина критерием классичности. Позднее, в ”Книге пути” он пытается выявить армянскую классичность, рассматривая Григора Нарекаци в качестве символа армянского Возрождения. Основой неоклассицизма Чаренц считает раннесредневековую христианскую культуру армянского Возрождения, сочетая армянский неоклассицизм (образцы средневековой армянской миниатюры, Нарекаци, Шнорали, Кучак, Овнатан, Саят-Нова) с европейским (Гомер, Сафо, Данте, Петрарка, Леонардо да Винчи, Босх и Фрагонар). В результате получается великолепное сопоставление национального с общемировым, где национальное постепенно становится неотъемлемой частью мирового.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիվը:

2011-04-22

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:39201

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան