Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2008

Հատոր:

2

Համար:

2

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար

Այլ վերնագիր:

Հայկական դափնեպսակ Ջորջ Գ. Բայրոնին: Армянский лавровый венец Джорджу Г. Байрону.

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկույթ:

156-168

Ամփոփում:

Շատ հայ բանաստեղծներ են սրտառուչ տողեր ձոնել հայ ժողովրդի անկեղծ բարեկամ Ջ. Բայրոնին` բնորոշելով ազատության համար մարտնչող Բայրոն- մարտիկին, ինչպես նաև հայոց լեզուն, հայ գրականությունն ու մշակույթն ուսումնասիրող մեծ անհատին՝ տալով նրա խռովահույզ հոգու, խոհերի և պոռթկումների իրական նկարագիրը: Բայրոնին նվիրված ներբողներով հանդես են եկել Սմբատ Շահազիզն ու Հովհաննես Թումանյանը, Ռուբեն Որբերյանն ու Վահրամ Թորգոմյանը, Եղիա Փեչիկյանն ու Արամայիս Սրապյանը, Մառի Աթմաճյանը, Նաիրի Զարյանն ու Հրաչյա Հովհաննիսյանը, Անահիտ Պարսամյանն ու Սուրեն Մուրադյանը, Վահագն Կարենցը և այլք: Բայրոնին նվիրված բոլոր բանաստեղծություններն էլ համակված են անսահման անկեղծությամբ ու անմիջականությամբ: Դա բնական է, քանզի հայ բանաստեղծների խոսքերն ուղղված են մի մարդու, որը երբեք չէր մոռանում բանաստեղծի և ազատության մարտիկի իր կոչումը՝ հանուն մեծ և ճշմարիտ արվեստի: Дж. Байрон, борец за свободу, знаток и исследователь армянской литературы и искусства был воспет в произведениях многих армянских поэтов: к его образу обращались С. Шахазиз и Ов. Туманян, Р. Севак и В. Торгомян, Е. Печикян и А. Срапян, Н. Зарян, Гр. Ованисян и др.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիվը:

2008-08-14

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:38900

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան