Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

2003

Հատոր:

1

Համար:

1

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար

Այլ վերնագիր:

Հռետորությունը և փաստարկման տեսությունը։ Rhetoric and the theory of argumentation.

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017)

Ծածկոյթ:

145-160

Ամփոփում:

Պատմափիլիսոփայական վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ հռետորության և տրամաբանության հարաբերությունը համակողմանի բնույթ ունի, քանի որ ցանկացած հռետորական տեսության նպատակն է կամ ընդլայնել տրամաբանության համակարգը, կամ լրացնել այն, իսկ ծայրահեղ դեպքերում տրամաբանությունը փոխարինել հռետորությամբ: Խ.Պերելմանի «Նոր հռետորությունը» հումանիտար իմացության յուրահատուկ մեթոդի մշակման մի փորձ է՝ վերլուծական փիլիսոփայության շրջանակներում: Այդ մեթոդի հարաբերությունը բնագիտությանը երկակի է. մերձեցում դիսկուրսիվության և տարանջատում ճշմարտության գծով։ Բայց ճշմարտությունն ինքնին փիլիսոփայական հիմնադիր է և կապված է տրամաբանության բովանդակային մեկնաբանության հետ: Վերջին հանգամանքն արդիականացնում է պատմական առնչությունները հռետորության և դիալեկտիկայի միջև.: Ւսկ արդի դիալեկտիկան կարող է միայն հակասպեկուլյատիվ լինել. այն հրաժարվում է մտահայեցողական կառույցներից և կենտրոնանում հաղորդակցման ընթացքում առաջացող դժվարությունների բովանդակային վերլուծության վրա :

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիւը:

2003-07-18

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:38429

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան