Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

2024

Համար:

3

ISSN:

0320-8117 ; e-2953-8297

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Папикян Кристине, Papikyan Christine

Այլ վերնագիր:

Ремесла в Армении по данным историка Аракела Даврижеци ; Crafts in Armenia According to the Historian Arakel Davrizhetsi

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկոյթ:

273-287

Ամփոփում:

XVII դարի պատմագիր Առաքել Դավրիժեցու «Պատմության» մեջ տեղ են գտել այն նյութերը, որոնց հիման վրա ներկայացվում են Արևելյան Հայաստանի և, մասնավորապես, իրանահայության կյանքը, կենցաղը, զբաղմունքները և արհեստները: Առաքել Դավրիժեցին ականատես վկան է եղել XVII դարի պատմական կարևորագույն իրողությունների: Նրա պատմության՝ որպես հիշյալ ժամանակաշրջանի ամենահավաստի և ստույգ սկզբնաղբյուրի, կարևոր աղբյուրներն են եղել ինչպես ականատես մարդիկ, այնպես էլ ձեռագիր հիշատակությունները: Պատմագիրը, շրջելով Հայաստանում, Պարսկաստանում, Փոքր Ասիայում, բանահավաքի ճշգրտությամբ գրի է առել իր ողջ տեսածն ու լսածը հայ ժողովրդի կյանքի բոլոր բնագավառների՝ պատմության, կրոնի, մշակույթի, տնտեսական կյանքի, կենցաղի, այդ թվում՝ արհեստների ու զբաղմունքների վերաբերյալ: Այս առումով Դավրիժեցու գրառած նյութերի մեծ մասը դաշտային ազգագրական նյութի արժեք ունի: Նրա երկում ուշագրավ տվյալներ են պահպանվել Նախիջևանի և Իրանի հայ բնակչության զբաղմունքների և արհեստների մասին: Հանգամանորեն ներկայացված են մետաղագործությունը (դարբնություն, զինագործություն, ոսկերչություն, արծաթագործություն, պղնձագործություն), քարկոփությունն ու որմնադրությունը, գորգագործությունը, կաշեգործությունը: Նյութը կարևոր է ազգագրական ուսումնասիրության տեսանկյունից, որը թույլ է տալիս պատկերացում կազմել XVII դարում հայերի շրջանում առավել ընդունված ու կիրառություն ունեցող ավանդական արհեստների ու զբաղմունքների մասին: Հոդվածի գիտական նորույթն այն է, որ ի մի են բերվել արհեստների մասին գրքում առկա նյութերը, որոնք կարող են հիմք դառնալ հետագա նորանոր հետազոտությու նների համար: Аракел Даврижеци был непосредственным свидетелем важных исторических событий, описанных им в труде «История», тем самым его труд является самым достоверным первоисточником. Он использовал также рукописные источники и устные сведения, почерпнутые из бесед с местными жителями. Путешествуя по Армении, Персии, Малой Азии, он детально записывал все увиденное и услышанное. В этом контексте большая часть записанных Аракелом Даврижеци материалов представляет собой ценные полевые этнографические материалы. В его труде сохранились примечательные данные о роде занятий и ремеслах армянского населения Ирана и Нахиджевана. Он дает обстоятельное описание ремесел, связанных с обработкой металла (кузнечное дело, изготовление оружия, золотых и серебряных изделий, обработка меди), камня, рассказывает о ковроткачестве, кожевенном производстве. Его труд имеет огромное познавательное значение в качестве важного этнографического источника по традиционным ремеслам и роду занятий армян в далеком XVII веке. The main purpose of this article is the analysis of information provided by Arakel Davrizhetsi (17th century) about the life, occupations, and crafts of Eastern Armenia, in particular that of Iranian Armenians. Arakel Davrizhetsi personally witnessed important historical events and described them in his "History", becoming the most reliable source. He also used handwritten sources and oral information from residents. While traveling to Armenia, Persia, Asia Minor, he described in detail everything he saw and heard about Armenians, including history, religion, culture, economy, life, crafts, and their occupations. In this context, most of the materials recorded by Arakel Davrizhetsi are valuable field of ethnographic materials. His work contains remarkable data on the occupations and crafts of the Armenian population of Iran and Nakhichevan. He gives detailed information about metalworking (blacksmithing, manufacture of weapons, gold and silver production, copper processing), the craft of stonemasonry and bricklaying, carpet weaving, leather production. The material is important as an ethnographic source on traditional crafts and occupations of Armenians of the 17th century.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

click here to follow the link ; oai:arar.sci.am:380917

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան