Publication Details:
Journal or Publication Title:
Սերգեյ Փարաջանով-100: Միջազգային գիտական կոնֆերանս․ 10-12 սեպտեմբերի, 2024
ISBN:
Additional Information:
Դավթյան Սուսաննա, Davtyan Susanna
Title:
Искусство как социологический феномен (к характеристике параджановских времен)
Other title:
Արվեստը որպես սոցիոլոգիական երեվույթ (Փարաջանովյան ժամանակների բնութագրումներից) ; Art As A Sociological Phenomenon (from the characteristics of the Parajanov times)
Creator:
Corporate Creators:
Contributor(s):
Խմբ. խորհուրդ՝ Ա. Վ. Աղասյան և ուրիշ․ ; Գիտ. խմբ.՝ Աննա Ասատրյան
Subject:
Uncontrolled Keywords:
эстетический акт ; возможность ; человеческое общение ; доступность искусства
Coverage:
Abstract:
Произведение искусства останется «чем-то глухим и немым», если человек не отреагирует, не откликнется на направленный к нему призыв, не сумеет воспринять его. Эстетический акт не состоится, если в присутствии произведения искусства индивид не обнаружит определенный, хотя бы минимальный уровень художественного восприятия. Произведение искусства может остаться лишь «возможностью», лишь «мозговой игрой» автора, если его – произведения – «действительность» не подтвердится актом эстетического восприятия, «общением» с человеком. Вот почему в общем контексте социологического исследования искусства одной из важнейших задач остается вопрос доступности искусства.
Արվեստի գործը կմնա «խուլ ու համր մի բան», եթե մարդը չպատասխանի իրեն ուղղված կոչին, չկարողանա ընդունել այն, արձագանքել: Գեղագիտական ակտ տեղի չի ունենա, եթե արվեստի ստեղծագործության ներկայությամբ անհատը չցուցաբերի գեղարվեստական ընկալման որոշակի (գոնե նվազագույն) մակարդակ: Արվեստի գործը կարող է մնալ որպես «հնարավորություն», որպես հեղինակի «ուղեղի խաղ», եթե նրա «իրականությունը» չհաստատվի գեղագիտական ընկալման ակտով, մարդու հաղորդակցությամբ: Ահա թե ինչու արվեստի սոցիոլոգիական ուսումնասիրման ընդհանուր համատեքստում կարևոր խնդիրներից է մնում արվեստի մատչելիության հարցը:
A work of art will remain “something deaf and mute” if a person does not react, does not respond to the call addressed to him/her, is not capable of perceiving it. The aesthetic act will not take place if, in the presence of an artwork, an individual does not evince a certain, at least the lowest level of artistic perception. The work of art runs the risk of remaining a mere “possibility”, a mere “brain game” of the author, if its “realness” is not confirmed by an act of aesthetic perception, by human communication. That is why, within the general context of sociological research of art, the issue of accessibility of art remains one of the key problems.
Place of publishing:
Երևան