Հրապարակման մանրամասներ:

«Պատմա-բանասիրական հանդես»-ը լույս է տեսնում 1958 թվականից։ Հիմնադիր խմբագիր ՝ Մ․ Գ․ Ներսիսյան

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Պատմա-բանասիրական հանդես =Historical-Philological Journal

Հրապարակման ամսաթիվ:

2024

Համար:

2

ISSN:

0135-0536

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Туманян Гарегин, Tumanyan Garegin

Այլ վերնագիր:

Новая интерпретация культурной принадлежности и датировка группы древнейших погребений Армении ; New interpretation of cultural belonging and dating of a group of ancient sepulchres in Armenia

Աջակից(ներ):

Գլխ․ խմբ․՝ Մ․ Գ․ Ներսիսյան (1958-1998) ; Վ․ Միքայելյան (1999-2005) ; Գլխ․ խմբ․ պաշտոնակատար՝ Պ․ Մ․ Մուրադյան (2005) ; Ա․ Զաքարյան (2005) ; Գլխ․ խմբ․՝ Ս․ Հարությունյան (2006-2018) ; Ա․ Զաքարյան (2018-)

Ծածկույթ:

150-162

Ամփոփում:

Из обсуждения проблем культурной принадлежности и датировки ряда погребений, прежде отнесенных к раннему железному веку Армении, можно сделать вывод, что они требуют актуального решения. При датировке археологического комплекса распространенная практика отыскивания параллелей отдельных предметов не имеет перспективы. Следуя этому принципу, в лучшем случае можно выяснить временной интервал образования данного археологического комплекса, а не его культурную принадлежность. Приведенные примеры показывают, что основанная на типологии любая относительная хронология будет нуждаться в уточнении, пока в обсуждаемом регионе не разделены археологические культуры данной эпохи. Кроме того, нужно иметь в виду, что для неповрежденных закрытых комплексов датирующими должны быть факты или предметы, имеющие позднюю хронологию. При выделении некоторых закрытых комплексов: с киммерийскими признаками принят за основу тезис, который гласит: чтобы опознать культурные типы, нужно исходить из конкретной археологической культуры. Культурная принадлежность включенных в выборку групп погребений из Ширакавана, Вардакара, Спандаряна, Манташа, Гюмри, Воскеаска и других могильников наводит на мысль о необходимости датировать их немного более поздним периодом. Таким образом, рассматриваемые погребения Ширака, в совокупности, могут быть датированы концом VIII – VII в. до н. э.
From the discussion of the issues related to cultural belonging and dating of a number of sepulchres attributed to Early Iron Age of Armenia, one could conclude that these issues need urgent solution. The widespread practice of looking for parallels of separate items when dating sepulchral complex is unpromising. In the best scenario, this approach can enable to identify the time interval of the formation of the given sepulchral complex, but cannot reveal its cultural belonging. Provided examples demonstrate that any typology – based relative dating needs adjustments until the archaeological cultures in the given region are not differentiated. Besides, for intact closed complexes, the dating should be based on the facts and items having later chronology. The closed complexes with Cimmerian features were identified based on the thesis that cultural types can be differentiated when considering a concrete archaeological culture. The cultural belonging of the group of sepulchres from Shirakavan, Vardakar, Spandaryan, Mantash, Gyumri, Voskehask and other burial grounds included in our sample suggests the need of dating those to a somewhat later period. Hereby, the discussed sepulchres of Shirak, in aggregate, could be dated to the end of VIII – VII centuries B.C.

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար ; oai:arar.sci.am:376451

Լեզու:

hy

Թվայնացում:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան