Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

1979

Հատոր:

6

Համար:

6

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար

Այլ վերնագիր:

Թովմա Աքվինացու ուսմունքը ոգու, ինտելեկտի մասին և արդի նեոթոմիզմը։

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկույթ:

40-48

Ամփոփում:

Պայքարելով ավերոիզմի դեմ, դոմինիկյան վանական Թովմա Ավքինացին, ելնելով քրիստոնեական կրոնի դրույթներից XIII դ. ստեղծեց իր ուսմունքը մարդկային հոգու և բանականության մասին։ Աքվինացին իրեն համարել է արիստոտելական, բայց աղավաղել է Ստագիրացու ուսմունքը։ Այն ժամանակ, երբ Արիստոտելը հոգին մարդկային մարմնի անբաժան մասն է համարել, գտնելով, որ նա չի կարող գոյություն ունենալ առանց մարմնի, Աքվինացին, ընդհակառակն, լինելով իդեալիստ, արհամարհանքով է խոսել մարդու մարմնի մասին գտնելով, որ նա անձեռներեց է, մահկանացու և անցողիկ, իսկ հոգին, լինելով աստծու տված շնորհը մարդուն՝ անմեռ է։

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

Հայկական ՍՍՀ գիտությունների ակադեմիա

Ստեղծման ամսաթիվը:

1979-07-12

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:35706

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան