Խղճի ձայնը Թումանյանի և Վարուժանի պոեզիայում

Հովհաննես Այվազյան

Ներբեռնել

Վերնագիր: Խղճի ձայնը Թումանյանի և Վարուժանի պոեզիայում

Համար:

ISSN:

0135-0536

Պաշտոնական URL:

Այլ վերնագիր:

Голос совести в поэзии Туманяна и Варужана; Voice of Conscience in Toumanyan's and Varouzhan's Poetry

Աջակից(ներ):

Գլխ․ խմբ․՝ Մ․ Գ․ Ներսիսյան (1958-1998) ; Վ․ Միքայելյան (1999-2005) ; Գլխ․ խմբ․ պաշտոնակատար՝ Պ․ Մ․ Մուրադյան (2005) ; Ա․ Զաքարյան (2005) ; Գլխ․ խմբ․՝ Ս․ Հարությունյան (2006-2018) ; Ա․ Զաքարյան (2018-)

Ծածկոյթ:

91-106

Ամփոփում:

С момента своего зарождения армянская литература с последовательным постоянством обращалась к "суду совести", поэтому одним из ее характерных проявлений была и остается проблема отражения добра и совести. Еще более острый характер она получила в XX в., что было связано с поиском гуманистических идеалов и противостоянием злу и злодеяниям, с необходимостью бороться с ними. From the very beginning of its origin Armenian literature applied to the "court of conscience"with consecutive constancy. That is why one of its features was and still remains the problem of expressing kindness and conscience. In the 20th century it got even a sharper character, in close connection with the search of human ideals and the harm and crime opposition, with the necessity of struggle against them.