Հրապարակման մանրամասներ:
Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:
Գեղարվեստի ակադեմիայի Տարեգիրք=Yearbook of the Academy of Fine Arts=Ежегодник академии художеств
Հրապարակման ամսաթիվ:
Համար:
ISSN:
Պաշտոնական URL:
www.yearbook.yafa.am
Լրացուցիչ տեղեկություն:
Ghazaryan Diana, Казарян Диана
Վերնագիր:
Երեւակելով պատմությունը. Երուսաղեմի հայկական լուսանկարչությունը 19-դարի վերջին և 20-րդ դարի սկզբին
Այլ վերնագիր:
Through The Lens Of History: The Armenian Photography Of Jerusalem In The Late 19th And Early 20th Centuries ; Через призму истории: Армянская фотография в Иерусалиме в конце XIX – начале XX века
Ստեղծողը:
Համատեղ հեղինակները:
Հայաստանի գեղարվեստի պետական ակադեմիա
Խորագիր:
Չվերահսկվող բանալի բառեր:
լուսանկարչական արվեստ ; հայկական լուսանկարչություն ; արևելաբանություն ; Օսմանյան կայսրություն ; Մերձավոր Արևելքի լուսանկարչություն ; պատրիարք ; Կարապետ Գրիգորյան
Ծածկույթ:
Ամփոփում:
Երուսաղեմի հայկական լուսանկարչական ժառանգությունը կարևոր տեղ է զբաղեցնում Միջին Արևելքի լուսանկարչության պատմության մեջ: 19-րդ դարի երկրորդ կեսին հայերն ու հույները եղան առաջին լուսանկարիչներն Օսմանյան տարածքում, որոնք լուսանկարչատներ բացեցին մայրաքաղաք Կոստանդնուպոլսում։ Երուսաղեմի հայկական սփյուռքի պատմության համատեքստում հատկանշական է, որ Սրբոց Յակոբեանց վանքի պատրիարք Եսայի Կարապետյանն (1825թ., 1865- 1885 թթ.) առաջինն էր, որ սկսեց զբաղվել լուսանկարչական արհեստով: Նա նույնիսկ արվեստանոց հիմնեց, որտեղ երիտասարդներին դասավանդում էր լուսանկարչական արհեստ, որն էլ իր հերթին տարածաշրջանում լուսանկարչության զարգացման հիմքերը դրեց։ Ուսումնասիրելով հայ համայնքի դերը Երուսաղեմի բազմակրոն միջավայրում տեղի լուսանկարչության կիրառման և 19-րդ դարի վերջի և 20-րդ դարի սկզբի պատմության պրիզմայով, կարելի է նշել, որ հայերը եղել են միջնորդի դերում: Արևմտյան ճանապարհորդների կողմից լուսանկարվելով արևելաբանության (Orientalism) համատեքստում՝ հայերն իրենց հերթին լուսանկարում էին տեղացիներին՝ նրանց դնելով արևելաբանության համատեքստի մեջ։ Հայ լուսանկարիչների այս դիրքն ինչպես պատմական, այնպես էլ գոյաբանական առավել լայն համատեքստերում նպաստում է հայկական սփյուռքի կարևոր դերի ընկալմանը:
Армянское фотографическое наследие Иерусалима занимает важное место в истории ближневосточной фотографии. Будучи христианами, армяне и греки стали первыми фотографами на территории Османской империи, поскольку хоть и портретная традиция была широко распространена при султанском дворе, мусульманская религия запрещала изображение человека в любой форме, включая художественную. Армяне, будучи выдающимися мастерами, а также фармацевтами и химиками, одними из первых начали эксперименты со светом и химией. Эти исследования позволили им овладеть знаниями, необходимыми для процесса дагерротипирования. В контексте истории армянской диаспоры в Иерусалиме примечательно, что первым фотографией занялся патриарх монастыря Свв. Иаковов Есаи Карапетян (1825, 1865–1885). Он даже основал мастерскую, где обучал молодежь фотографии, тем самым заложив основы для её развития в регионе. Рассматривая роль армянской общины в полирелигиозной среде Иерусалима через призму местной фотографии и истории конца XIX – начала XX века, можно отметить, что армяне выступали в роли посредников. Западные путешественники фотографировали армян в контексте ориентализма, и сами армянские фотографы, снимали местных жителей, также помещая их в этот контекст. Такая позиция армянских фотографов как в историческом, так и в онтологическом контексте способствует широкому пониманию присутствия армянской диаспоры в регионе на протяжении веков.
The Armenian photographic heritage of Jerusalem occupies a special place in the history of Middle Eastern photography. As Christians, the Armenians and Greeks founded the first Ottoman studios because, while there was a portrait tradition in royal circles, the Islamic faith frowned on the portrayal of the human body, and Muslims were unwilling to be photographed. The Armenians who were accomplished painters and craftspeople (such as goldsmiths) were also well-known as pharmacists and chemists. Armenians with a knowledge of chemistry were generally required for the Daguerreotype process, thus becoming the first photographers in the Ottoman Empire. The Armenian patriarch of St. James Monastery, Yessayi Garabedian, was the first to practice the photographic craft. He even opened a studio and taught youngsters photography, in this way ensuring the continuation of the craft. The study of the role of Armenians in the ecumenical environment of Jerusalem through the lens of history and the philosophy of photography reveals that they were in the position of mediators. While being photographed by Westerners in the context of Orientalism, they themselves photographed local people, thus Orientalizing them. The position of Armenian photographers in both historical and ontological contexts contributes to a broad understanding of the Armenian diasporic presence in the region over centuries.
Հրատարակության վայրը:
Երևան