Journal or Publication Title:
Խ․ Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարան․ Հայագիտական հանդես
Date of publication:
Number:
ISSN:
Official URL:
Additional Information:
Arshakyan Tamara, Аршакян Тамара
Title:
Համատեքստային հոմանիշների հարանշանակությունները տեքստի իմաստային կապակցելիության գործընթացում
Other title:
Connotations of contextual synonyms in textual coherence ; Коннотации контекстных синонимов в текстовой связности
Creator:
Corporate Creators:
Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարան
Subject:
Uncontrolled Keywords:
հարանշանակության իմաստային կառուցվածք ; համատեքստային հոմանիշներ ; լեզվական հոմանիշներ ; խոսքային ; իրավիճակային ; հեղինակային կամ իրադրային հոմանիշներ
Coverage:
Abstract:
Հոդվածում դիտարկվել են հարանշանակության դասակարգման տարաբնույթ մոտեցումները՝ որպես լեզվական միավորի իմաստաբանական բաղադրիչ (հաղորդակացական տիրույթում), ինչպես նաև դրանց դասակարգման վերլուծությունը` լեզվաբանության, ոճագիտության, տրամաբանության և փիլիսոփայության դիտանկյուններից: Հարանշանակությունը դիտարկվում է որպես խոսույթի իմաստաբանական կայացման կարևոր միջոց: Տիպաբանական քննության դիտանկյունից իմաստային կառուցվածքում առանձնացվել են հարանշանակության արտահայտչական, զգացմունքային, գնահատողական, տևականության և այլ իմաստային բաղադրիչներ: Հարանշանակության և տեքստի մոդալականության արտահայտման մակարդակում քննության է առնվում նաև համատեքստային հոմանիշների կիրառության հարցը: Հոմանիշները դիտարկվել են որպես տեքստի կապակցելիության միջոցներ, իսկ դրանց կիրառությունը՝ կոնկրետ տեքստի շրջանակում։ Միևնույն ժամանակ, իմաստաբանական հատկությունների արտահայտությունը քննարկվել է ըստ տեքստի ժանրային առանձնահատկությունների և հաղորդակցական իրավիճակի։ Դիտարկվել են նաև հոմանիշների՝ որպես տեքստակազմիչ միջոցների գործառական նշանակության առանձնահատկությունները տեքստի իմաստային կապակցելիության առանձնահատկության տեսանկյունից: Հոմանիշները դիտարկվել են նաև որպես արտահայտության բովանդակային ճշգրտման և լեզվարտահայտչականության միջոցների ընտրության տեսանկյունից: Հոմանիշների լեզվական, ինչպես նաև տեքստային եղանակայնությունն ուսումնասիրելիս նպատակահարմար է այն դիտարկել կառուցվածքային, իմաստաբանական և գործառութային տեսանկյուններից: Ընդ որում, բոլոր այս տեսանկյուններից իրականացվող դիտարկումները պետք է ունենան անհրաժեշտ համատեքստային ներառվածություն, լեզվաոճական առանձնահատկությունների հաշվառում, ինչպես նաև խոսույթի գործաբանական «արժեքի» հստակեցում։ Նման մոտեցումները ոչ միայն քննում են հետազոտության գործնական նյութը, այլ նաև նպաստում են առավել առարկայական ապացուցողական հիմքի ներկայացմանը։
Статья рассматривает различные подходы к классификации коннотации – как семантического компонента языковых единиц в коммуникативной сфере. Также анализируется классификация коннотаций с точки зрения лингвистики, стилистики, логики и философии. Коннотация рассматривается как значимый инструмент семантической конструкции дискурса. С типологической точки зрения исследование выделяет экспрессивные, эмоциональные, оценочные, временные и другие семантические компоненты в семантической структуре. На уровне выражения коннотации и модальности в текстах также рассматривается вопрос контекстных синонимов. Синонимы рассматриваются как инструменты для текстовой связности, а их использование анализируется в рамках конкретных текстовых структур. Кроме того, обсуждается выражение семантических свойств в связи с жанровыми характеристиками текста и коммуникативной ситуацией. Функциональная значимость синонимов как средств текстотворчества исследуется с точки зрения семантической связности. Более того, синонимы рассматриваются с точки зрения их роли в обеспечении точности содержания и выборе языковой выразительности. При изучении языковых и текстовых модальностей синонимов целесообразно анализировать их с структурной, семантической и функциональной точек зрения. Наблюдения с этих точек зрения должны включать необходимую контекстуальную инклюзивность, учитывать языковые, то есть стилистические особенности, а также уточнять прагматическую «ценность» дискурса. Такие подходы не только уточняют практический материал исследования, но и усиливают обоснованность представленных доказательств.
The article examines various approaches to the classification of connotation as a semantic component of linguistic units within the communicative domain. It also analyzes the classification of connotation from the perspectives of linguistics, stylistics, logic, and philosophy. Connotation is regarded as a significant means of semantic construction in discourse. From a typological standpoint, the study identifies expressive, emotional, evaluative, duration, and other semantic components within the semantic structure. At the level of connotation and modality expression in texts, the issue of contextual synonyms is also addressed. Synonyms are considered tools for text cohesion, and their usage is analyzed within specific textual frameworks. Additionally, the expression of semantic properties is discussed concerning the genre characteristics of the text and the communicative situation. The functional significance of synonyms as textual creation tools is explored from the perspective of semantic cohesion. Furthermore, synonyms are examined in terms of their role in ensuring content accuracy and the selection of linguistic expressiveness. In studying the linguistic and textual modalities of synonyms, it is deemed appropriate to analyze them from structural, semantic, and functional perspectives. Observations from these perspectives should incorporate necessary contextual inclusivity, account for linguistic, i.e. stylistic features, and clarify the pragmatic “value” of discourse. Such approaches not only refine the practical material of the research but also enhance the robustness of the evidential basis presented.
Place of publishing:
Երևան