Object structure

Մասնագիտական գրականության մեջ քրիստոնեության պետականացումը Հայաստանում հիմնականում դիտարկվում է պետականության և ազգային ինքնության պահպանման տեսանկյունից, ներկայացվում որպես քաղաքական ու մշակութային նվաճում… Չհերքելով կրոնի և եկեղեցու դերը ազգային արժեքների` լեզվի և մշակույթի, հետևաբար նաև ազգային ինքնության պահպանման հարցում1, հատկապես պե- տականության չգոյության պայմաններում` հեղինակը փորձում է հիմնավորել, որ մեր ազգային դիցարանը, որը համահունչ էր մեր էությանը, ամենևին չէր սպառել իրեն, ուստի դրա վերացման անհրաժեշ- տությունը չկար։ Չկար նաև քրիստոնեության ընդունումը պարտադրելու անհրաժեշտություն։ Մեր կատարելատիպը վահագնապաշտ Արմենական հայն էր՝ ռազմատենչ, ազատածին և հայրենապաշտ, որ պատմությանը, ժամանակին և միջավայրին կարողանում էր պարտադրել իր կամքը՝ Միջերկրականից մինչև Կասպիականն ընդգրկող կայսրություն ստեղծելով։ Ազգային դիցարանի, տաճարների և տաճարական մշակույթի ոչնչացումն ուղղված էր Արմենական հայի դեմ։ Քրիստոնեությունը, հեղինակի կարծիքով, կարող էր լինել միայն արտաքին քաղաքական դա- վադրության արդյունք։ Նպատակն էր տարածաշրջանում արիական ռասայի գերակայությանը վերջ տալը և հայերին ազգակից ժողովուրդներից կտրելու ճանապարհով տարածաշրջանից դուրս մղելը... Ինչը և կատարվեց ամբողջությամբ։
В профессиональной литературе национализация христианства в Армении в основном обсуждается с точки зрения сохранения государственности и национальной идентичности... Не отрицая системы ценностей христианства и ее значения в урегулировании общественных отно¬шений, роли религии и церкви в сохранении национальных ценностей - языка и культуры, следовательно и национальной идентичности, особенно при отсутствии государственности, автор пытается обосновать, что армянский национальный пантеон вовсе не исчерпал себя, следовательно, принятие христианства не было вопросом внутренней необходимости, а внешним заговором с целью уничтожения превосходства арийской расы в регионе, окончательно разрушить армянскую государственность, превратить нацию в религиозную общину с целью вытеснения армян из региона, отрезая их от родственных народов...
In the professional literature, the nationalization of Christianity in Armenia is mainly considered from the point of view of the preservation of statehood and national identity, presented as a political and cultural achievement... Not denying the role of religion and the church in the preservation of national values, language and culture, and therefore national identity, especially in the absence of statehood, the author tries to establish that our national pantheon, which was consistent with our nature, had not exhausted itself at all, therefore, there was no need to eliminate it. There was alsono need to impose Christianity. Our ideal was the Armenian worshiping Vahagn, warlike, liberating and patriotic. It was he who was able to impose his Will on History, Time and Environment and created an empire spanning from the Mediterranean to the Caspian. The destruction of the National Cemetery, Temples and temple culture was directed against the Aryan Armenians. Christianity, according to the author, could only be the result of a foreign political conspiracy, the purpose of which was to end the dominance of the Aryan race in the region and push Armenians out of the region by cutting them off from their related peoples... Which was completely fulfilled.

pdf

Նյութը վերցված է Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի կայքից։

Publication Details:

Journal or Publication Title:

Date of publication:

Number:

ISSN:

Official URL:

Additional Information:

Title:

Other title:

Creator:

Subject:

Uncontrolled Keywords:

Coverage:

Abstract:

Publisher:

Type:

Format:

General note: