Հրապարակման մանրամասներ:
Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:
Հրապարակման ամսաթիւ:
Համար:
ISSN:
Պաշտոնական URL:
Լրացուցիչ տեղեկութիւն:
Нерсисян Аршак, Nersisyan Arshak
Վերնագիր:
Վերաբերմունքը քրիստոնեական հավատի նկատմամբ Տրդատ Մեծի թագավորության վերջին շրջանում
Այլ վերնագիր:
Отношение к христианской вере в последний период правления Трдата Великого ; Attitudes towards the Christian Faith in the Last Period of the Reign of Trdat the Great
Ստեղծողը:
Աջակից(ներ):
Գլխ. խմբ.՝ Վարդանյան Արարատ Վլադիմիրի
Խորագիր:
Չվերահսկուող բանալի բառեր:
Մեծ Հայք ; պարսկասեր ; եկեղեցի ; Շապուհ 2–րդ ; Գրիգոր Լուսավորիչ ; Կոստանդիանոս
Ծածկոյթ:
Ամփոփում:
Տրդատ Մեծի կառավարման վերջին շրջանում թեև Քրիստոնեությունը պետականորեն ընդունված կրոն էր, բայց դեռևս հայոց մեջ չէր հասել ընդհանրության: Սասանյան Պարսկաստանը, օգտվելով այդ հանգամանքից, հայ ընդդիմադիր նախարարներին տրամադրում էր հայոց թագավորի դեմ: 313թ. Կոստանդիանոսի Էդիկտից հետո գրեթե նույնը կատարվում էր Հռոմում: Տրդատը փաստորեն չունեցավ աջակցություն ոչ ժողովրդի մեծամասնության կողմից և ոչ էլ Հռոմի: Գրիգոր Լուսավորիչը և իր որդի Արիստակեսը նույնպես չկարողացան լիովին հաջողության հասնել հավատի արմատականացման առումով: Մի բան ակնհայտ է, որ հավատի խնդիրները քաղաքականացվում էին՝ իշխանության հասնելու համար, որից օգտվում էր Պարսկաստանը՝ իրեն ենթարկեցնելու ոչ լիովին քրիստոնյա դարձած Մեծ Հայքի թագավորությանը:
В конце правления Трдата Великого христианство было признанной государством религией, но еще не стало распространенным среди армян. Сасанидская Персия использовала это обстоятельство, чтобы настроить министров армянской оппозиции против армянского царя. Фактически, в 313 году, после Константиновского эдикта, в Риме произошло то же самое. У Трдата практически не было поддержки ни со стороны большинства народа, ни со стороны Рима. Григорию Просветителю и его сыну Аристакесу также не удалось полностью радикализировать веру. Ясно одно, проблемы веры были политизированы с целью завоевания власти, которую использовала Персия для подчинения царства Великой Армении, ставшего не полностью христианским.
At the end of the reign of Trdat the Great, Christianity was a state-recognized religion, but it had not yet become common among Armenians. Sasanian Persia used this circumstance to turn the Armenian opposition ministers against the Armenian king. In 313, after the Edict of Constantine, in fact, the same thing happened in Rome. Trdat had virtually no support from either the majority of the people or Rome. Gregory the Illuminator and his son Aristakes also failed to fully succeed in radicalizing of the faith. One thing is clear, the problems of the faith were politicized in order to gain power, which was used by Persia to subjugate the kingdom of Greater Armenia, which had become incompletely Christian.
Հրատարակութեան վայրը:
Երևան