Publication Details:
Journal or Publication Title:
Էջմիածին։ Պաշտօնական ամսագիր Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսութեան Մայր Աթոռոյ Սրբոյ Էջմիածնի
Date of publication:
Volume:
Number:
ISSN:
Additional Information:
Петросян Вардан, Petrosyan Vardan
Title:
Եռաբարբառային եւ քառաբարբառային կազմութիւնները հին հայերէնում (համաժամանակեայ քննութիւն)
Other title:
Трифтонгальные и тетрафтонгальные образования в древнеармянском языке ; Triphthongal and tetraphthongal formations in Old Armenian (simultaneous study)
Creator:
Contributor(s):
Խմբ.՝ Առաքել Առաքելյան (1944-1948) ; Լևոն Կիսիբեկյան (1948-1950) ; Աշոտ Աբրահամյան (1950-1955) ; Առաքել Առաքելյան (1955-1956) ; Արթուն Հատիտյան (1956-1982) ; Պարգեւ Շահբազյան (1983-1984) ; Երվանդ Մելքոնյան (1985-1993) ; Տ. Ասողիկ եպս. Արիստակեսյան (1994-1996) ; Տ. Բագրատ աբղ. Գալստյան (1996-1998) ; Մարիամ Վարդանյան (պաշտոնակատար) (1998-1999) ; Տ. Արշակ աբղ. Խաչատրյան (պաշտոնակատար) (1999) ; Անդրանիկ Զեյթունյան (2000-2001) ; Արշակ Մադոյեան (2009-2015) ; Արսէն Բոբոխեան (2015-2017) ; Տ. Անդրէաս աբղ. Եզեկեան (պաշտոնակատար) (2017-2018) ; Գէորգ Մադոյեան (2018-)
Subject:
Coverage:
Abstract:
При дифференциации составляющих древнеармянских трифтонгальных и тетрафтонгальных образований автор руководствовался следующими положе- ниями: 1) древнеармянский ու (oṷ) был дифтонгоидом, а не простым гласным; 2) է (ē) был длинной гласной, а не дифтонгом, дифтонгоидом или закрытой гласной; 3) полузвуки յ (i̭) и ւ (ṷ) не имели слогообразующей (= гласной) функции; 4) отмеченные полузвуки сохранили свою сонорную функцию во всех позициях. Использование вышеназванных положений дает основание признавать в древнеармянском трифтонгические եայ, եաւ, ւոյ, ուա, ուի, ուե, ուէ, ուո и тетрафтонгические ուայ, ուաւ, ուոյ образования. Учитывая, что в составе этих компонентов имеется также по крайней мере один из полузвуков յ (i̭) и ւ (ṷ) (в случае тетрафтонгоидов – два) не имеющих слогообразующей функции, их следует считать трифтонгоидами (/тетрафтонгоидами), а не трифтонгами (/те- трафтонгами). Различение отмеченных трифтонгоидов (/тетрафтонгоидов) подтверждается также применением метода фонологических противопоставлений.
When distinguishing between triphthongal and tetraphthongal components, the author proceeded from the following considerations 1) Old Armenian ու (oṷ) was a diphthong rather than a simple vowel. 2) է (ē) was a long vowel, rather than a diphthong, a diphthong-like or a closed vowel. 3) յ (i̭) and ւ (ṷ) semi-vowels lacked a syllable-forming function. 4) The semi-vowels have preserved their nature of a sonorant in all positions. The application of the provisions mentioned above provides grounds to distinguish եայ, եաւ, ւոյ, ուա, ուի, ուե, ուէ, ուո triphthongs and ուայ, ուաւ, ուոյ tetraphthongs in Old Armenian. Owing to the fact that these components contain at least one (two, in case of tetraphthongs) of the semi-vowels յ (i̭) and ւ (ṷ), which lack a syllable-forming function, they should be regarded triphthong-like/tetraphthongs- like units. The distinction between these triphthongs and tetraphthongs are also confirmed by the application of the method of phonemic contrasts.
Place of publishing:
Ս. Էջմիածին