Քաղաքական ծաղրանկարում առաջնայինը գաղափարական բովանդակությունն է: Նման տեսակետը հիմնավորված է համապատասխան բանաձևով: Թեմայի պատկերավորումն իրականացվում է հայտնի սիմվոլների ու նշանների համադրման և հակադրման միջոցով, որոնք շախմատի ֆիգուրների օրինակով կազմում են սրամիտ խոսքով կամ սրամիտ արտահայտությամբ համակցված աննախադեպ կոմբինացիաներ' անտրամաբանական, հումորիստական ու ֆանտաստիկ: Անկախ կիրառված միջոցներից ու բազմապիսի հնարքներից, նյութի հեղինակր առաջին հերթին պետք է ղրսևորի հրապարակախոսի, քաղաքական մեկնաբանի, հետո նոր' գրաֆիկ-նկարչի հատկանիշներ:
В политической карикатуре главную роль играет идейный замысел автора, чему есть теоретическое обоснование. Композиционное построение и обрисовка темы создаются путем сопоставления и противопоставления уже сформировавшихся символов и знаков, которые, подобно фигурам в шахматах, образуют неоднозначные комбинации - остроумные, фантастические и комические, подкрепленные острым словом или остроумным высказыванием. Независимо от разнообразных методов и путей реализации замысла, автор сюжета в первую очередь выступает в роли политического обозревателя, публициста, а потом уже - художника-сатирика.
In political caricature, high priority is given to the ideological content. This statement has its theoretical background. The illustration of a topic is being created by way of juxtaposing and contraposing of the established symbols and signs, which, like the pieces in a chess game, form ambiguous combinations - quick-witted, fantastic and comical, supported with a sharp word or remark. Irrespective of the variety of ways and means, employed to fulfill the conception, the originator of the subject must be a competent publicist and political observer, in the first place, and a satirist and graphic artist, in the second.