Իրականության միևնույն ազդակները գեղարվեստական ստեղծագործության ներքին և արտաքին մակարդակներում պահանջում են լեզվական տարբեր միավորներ, ըստ այդմ նաև` բառիմաստի ծավալման տարբեր գործառույթներ, որոնք էլ սահ-մանում են ստեղծագործության ինֆորմացիոն դաշտի տարածությունը: Իրենց անտեսանելի հարաբերություններում բառերը ձեռք են բերում իմաստային նոր կոնցեպցիաներ, որոնց ստեղծած հոգեբանական իրադրությունից դուրս են մղվում նույն այդ բառերի նախնական ազդակները` որպես ավելորդ գործակիցներ: Ստեղծագործության գեղագիտական, հոգեբանական-փիլիսոփայական ուղղվածությունը պայմանավորված է բառիմաստային փոխներթափանցումներում ինֆորմացիայի մշակման գործընթացով, մեթոդներով ու եղանակներով, որոնք (մասնավորապես պոեզիայում) իրագործվում են միկրոպլանային համակարգով` ածանցելով արտատեքստային բոլոր այն տարրերը, որոնք նախապես սնել էին ենթատեքստի գաղտնիքը: Ստեղծված հերմետիկ միջավայրում և բովանդակային ինքնուրույնության մեջ, ինչպես թրթուրը բոժոժում, բառը կերպարանափոխվում է, սևեռվում դեպի գոյության սեփական միջուկը` կեցության տարբեր մակարդակներում ի ցույց դնելով նշանակիչ բոլոր այն իմաստները, որոնց նա հանդիպել է ինքնակենտրոնացման վերջնական փուլից առաջ: «Խոսքի բազմիմաստությունը,- գրում է Հ. Էդոյանը,- ստեղծվում է լեզվի սոցիալական-հոգեբանական-փիլիսոփայական շերտերի միաձուլումից մեկ նշանի մեջ, որը եզակի և միասնական լինելով, իր մեջ պահպանում է և զարգացնում այդ շերտերից յուրաքանչյուրի նշանակությունը»:
В данной статье рассматриваются типологические проблемы и особенности взаимопроникновения семантики слов в поэтическом тексте. Текст и произведение, на первый взгляд, находятся в одной плоскости восприятия, и, казалось бы, выполняют одни и те же функции. Однако природа их включения различна: возможности текста «ограничиваются» в данном произведении, а последнее (в метафизическом плане восприятия) берет начало там, где кончается текст. Проникая в смысловые значения друг друга, слова в поэтическом тексте перестают использоваться в своих словарных значениях, расширяют содержательное пространство восприятия, в результате чего, как сказал бы Гораций, «слова удивляются соседству друг друга». В результате взаимопроникновения слов текст становится более герметичным, требующим графической и вертикальной методологии анализа- обстоятельство, которое, в свою очередь, обеспечивает основу эстетического восприятия произведения и его про Исследования были проведены на основе единого образа современного армянского поэтического мышления.
This article examines the typological problems and peculiarities of word penetration in a poetic text. At first glance, the text and the work are in the same plane of perception, as if they perform the same functions. However, the geography of their inclusion is different. The possibilities of the text are "limited" in the given work, and the latter (in the metaphysical plane of perception) starts from where the text ends. In the poetic text, penetrating each other in the semantic meaning of each other, the words give up their dictionary lexical meaning, expand the content space of their perception, as a result of which, as Horace would say, "the words are surprised by the proximity of each other". As a result of the mutual penetration of words, the text becomes more hermetic, requiring a graphic-vertical methodology of analysis. This circumstance, which, in turn, provides the basis for the aesthetic perception of the work and the spatial inclusions. Studies have been conducted on the general context of modern Armenian poetic thinking.

Երևան

pdf

էջ 69-75

hy

Հրապարակման մանրամասներ:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Հրապարակման ամսաթիվ:

Հատոր:

ISSN:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Վերնագիր:

Այլ վերնագիր:

Ստեղծողը:

Համատեղ հեղինակները:

Խորագիր:

Չվերահսկվող բանալի բառեր:

Ամփոփում:

Հրատարակության վայրը:

Հրատարակիչ:

Տեսակ:

Ձևաչափ:

Չափեր:

Լեզու: