Հրապարակման մանրամասներ:
Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:
Էջմիածին։ Պաշտօնական ամսագիր Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսութեան Մայր Աթոռոյ Սրբոյ Էջմիածնի
Հրապարակման ամսաթիվ:
Հատոր:
Համար:
ISSN:
Լրացուցիչ տեղեկություն:
Петросян Вардан, Petrosyan Vardan
Վերնագիր:
Այլ վերնագիր:
Phonetic characteristics of the sonant sibilant consonant“z” in the Classical Armenian language (synchronic and diachronic concepts) ; Звуковые характеристики звонкого, свистящего զ (z)в древнеармянском языке (синхронные и диахронические концепции)
Ստեղծողը:
Աջակից(ներ):
Խմբ.՝ Առաքել Առաքելյան (1944-1948) ; Լևոն Կիսիբեկյան (1948-1950) ; Աշոտ Աբրահամյան (1950-1955) ; Առաքել Առաքելյան (1955-1956) ; Արթուն Հատիտյան (1956-1982) ; Պարգեւ Շահբազյան (1983-1984) ; Երվանդ Մելքոնյան (1985-1993) ; Տ. Ասողիկ եպս. Արիստակեսյան (1994-1996) ; Տ. Բագրատ աբղ. Գալստյան (1996-1998) ; Մարիամ Վարդանյան (պաշտոնակատար) (1998-1999) ; Տ. Արշակ աբղ. Խաչատրյան (պաշտոնակատար) (1999) ; Անդրանիկ Զեյթունյան (2000-2001) ; Արշակ Մադոյեան (2009-2015) ; Արսէն Բոբոխեան (2015-2017) ; Տ. Անդրէաս աբղ. Եզեկեան (պաշտոնակատար) (2017-2018) ; Գէորգ Մադոյեան (2018-)
Խորագիր:
Ծածկույթ:
Ամփոփում:
Последовательное применение принципов функциональной фонологии дает основание говорить, что в древнеармянском языке (грабаре) զ (z) был самостоятельной фонемой, несмотря на ту реальность, что в предшествующей звонким и глухим смычным позиции вступает с ս (s) в дополнительные распределительные (= субфонемные) отношения. В диахронической концепции из наших выводов следует: 1) несмотря на значительное количественное превосходство примеров перехода по типу и.-е. *g՛h > арм. զ(z) по сравнению с переходами и.-е. *s/*z > арм. զ (z), есть достаточные основания утверждать, что исходная фонема/(-ы), от которой/(-ых) могла происходить арм. զ(z), -это и.-е. *s/*z; 2) переход *g՛h > զ(z) относится к первому периоду палатализации смычных, который, согласно существующим в сравнительном арменоведении представлениям, начался не ранее чем в конце 3-го тысячелетия до н. э. и имел сравнительно широкое распространение по аналогии с формированием фрикативных и аффрикатов.
The consistent application of the principles of functional phonetics gives reason to say that in the Classical Armenian language, զ (z) was an independent phoneme, despite the additional distributive (= sub-phonemic) relationship it had with ս (s) that proceeded voiced and voiceless plosives. Based on our study of the diachronic concept, we came to the following conclusion ։ 1. Even though the comparison of the I.—E. *s/*z transiting to arm. զ (z), the examples of I.—E. *g՛h transiting to arm. զ (z) type significantly prevail in quantity, there is sufficient proof to believe that proto-initial phoneme(s) that could have given rise to arm. զ (z) was(were) the I.—E. *s/*z; 2. the *g՛h to զ ( z) transition refers to the primary palatalization stage of the plosives, which according to the existing overviews of comparative Armenian studies, had not begun earlier than the end of the 3rd millennium BC and was relatively widespread due to the analogy of formation of fricative and plosive-fricative phonemes.
Հրատարակության վայրը:
Ս. Էջմիածին