The Armenian lexicon comprises three major layers:
(1) Native Armenian words, that is: words of Indo–European heritage (5th–4th millennia BC) or words composed on Armenian grounds;
(2) late Indo–European and Mediterranean/European substrate: (3rd–2nd millennia BC);
(3) loan–words from neighbouring languages, such as Caucasian, Anatolian, Hurrian, Urartian, Semitic and especially Iranian: (2nd–1st millennia BC to present). The first two layers belong to prehistoric times, whereas the third belongs to the most recent period and is partially elucidated by historical records. This paper etymologizes three Armenian words for musical instruments that belong to various layers of the Armenian lexicon: (1) knt–nt–oc‘, knt–knt–oc‘, ktnt–oc‘, (2) ǰnar, and (3) sruil.
Հայերենի բառապաշարն ընդգրկում է երեք հիմնական շերտ.
1) բնիկ հայերեն, այսինքն՝ հնդեվրոպական ժառանգության բառեր (մ.թ.ա. V–IV հազ.) կամ հայակազմ բառեր,
2) ուշ հնդեվրոպական կամ միջերկրական/եվրոպական ենթաշերտ (մ.թ.ա. III–II հազ.),
3) հարևան՝ կովկասյան, անատոլիական, խուռիական, ուրարտական, սեմական և հատկապես իրանական լեզուներից փոխառյալ բառեր (մ.թ.ա. II–I հազ. մինչև մեր օրերը)։
Առաջին երկու շերտերը վերաբերում են նախապատմական ժամանակներին, իսկ երրորդն առնչվում է վերջին շրջանին և մասամբ ներկայացված է պատմական վավերագրերով։ Սույն հոդվածը ստուգաբանում է հայերեն բառամթերքի տարբեր շերտերին պատկանող երեք երաժշտական գործիքների անունները։

Գլուխ Գ. Երաժշտություն և լեզվաբանություն
Chapter III: Music And Linguistics

Երևան

Հոդված

pdf

էջ 186-197

Սույն հատորն անդրադառնում է Կոմիտասին և իր գործունեությանը, հայ երաժշտական ֆոլկլորին և երաժշտական կրթությանն առնչվող զանազան հարցերի։ Հասցեագրված է երաժշտագետներին, արվեստաբաններին, մշակութաբաններին, բանասերներին, երաժշտության բնագավառի մանկավարժներին, առհասարակ հայ երաժշտությամբ հետաքրքրվողներին։