Object structure

Ս. Ս. Գրիգորյան Տիեզերքում դիտվող “սև խոռոչների” բնույթի և Տիեզերքի դինամիկայի մասին Ձևակերպված է դրույթ` որ բնական պրոցեսները նկարագրող տեսական-քանակական մոդելները չպետք է պարունակեն կենտրոնացված եզակիություններ ֆիզիկական պարամետրերի անվերջ արժեքների առկայությամբ և այդ հիմքի վրա ձևակերպված է պնդում Ա. Էյնշտեյնի ձգողականության տեսության ոչ պիտանիության մասին աստղաֆ‎իզիկական և տիեզերական երևույթների նկարագրման համար: Կառուցված է նեյտրոնային աստղերի և “սև խոռոչների” քանակական մոդել` հիմնված դասական մեխանիկայի և Նյուտոնի ձգողականության տեսության, ‎ֆոտոնների վրա ձգողականության դաշտի ուժային ազդեցության պատկերացման և տարրական մասնիկների ժամանակակից տեսության վրա: Մոդելի շրջանակներում լուծված է “մութ” աստղերի հավասարակշռության խնդիրը և նրանց քայքայման դինամիկան փոխազդեցությունների ժամանակ: Մտցված է ենթադրություն նեյտրոնային մատերիայի քվարկայինի վերածվելու “կոլլապսի” վերաբերյալ` խտության թռիչքաձև աճով ճնշումով հասնելով որոշ կրիտիկական մեծության, որը բերում է քվարկային միջուկով և նեյտրոնային մանտիայով սառը գոյացությունների ձևավորմանը ընդահանուր զանգվածի որոշ սահմանային (շեմային) արժեքի գերազանցման դեպքում: Ցույց է տրված, որ այդ գոյացությունները օժտված են “սև խոռոչների” ճառագայթումը պահելու հատկությամբ – նրանք հադիսանում են Միտչել-Լապլասի դասական “մութ մարմինների” կոնկրետ ‎‎ֆիզիկական կառուցվածք: Այդպիսի մարմինների փոխազդեցության դինամիկ խնդրի լուծման մեջ հայտնաբերվել է շատ ուժեղ տաքացված մատերիա ծնող նոսրացման հարվածային ալիքների առաջացում, որի ցրիվ գալու և սառելու ժամանակ կատարվում է ջրածնի ռեկոմբինացիա, դրանով իսկ կատարվում է փոխակերպման ցիկլիկ պրոցես ջրածնի` աստղերի–մութ մարմինների– ջրածնի ամպերի: Քննարկվում են տեսությունից բխող այլ հետևանքներ: Сформулировано положение, что теоретические количественные модели, предназначенные для описания природных процессов, не должны содержать сосредоточенных особенностей с бесконечными значениями физических параметров, и на этой основе сформулировано утверждение о непригодности теории гравитации А. Эйнштейна для описания астрофизических и космологических явлений. Построена количественная модель нейтронных звёзд и «чёрных дыр», основанная на классической механике и теории гравитации И. Ньютона, представлении о силовом воздействии гравитационного поля на фотоны и на современной теории элементарных частиц. В рамках модели решена задача о равновесии «тёмных» звёзд и динамике их разрушения при взаимодействиях. Введено предположение о «коллапсе» нейтронной материи в кварковую со скачкообразным ростом плотности при достижении давлением некоторой критической величины, приводящем к формированию холодных образований с кварковым ядром и нейтронной мантией при общей массе, превышающей некоторое «пороговое» значение. Показано, что эти образования обладают свойством «чёрных дыр» удерживать излучение – они являются конкретным физическим построением для классических «тёмных тел» Митчелла – Лапласа. В решении динамической задачи о взаимодействии таких тел выявлено возникновение ударных волн разрежения, порождающих очень сильно нагретую материю, при разлёте и охлаждении которой происходит рекомбинация водорода, тем самым осуществляется циклический процесс преобразования водорода в звёзды – тёмные тела – облака из водорода. Обсуждаются другие следствия теории.

Mechanics of particles and systems ; Dynamics of a system of particles (including celestial mechanics)

S. S. Grigorian On the Nature of ”Black Holes“ observable in the Universe and dynamics of the Universe

3-19

A theoretical model is constructed relating the mechanics and physics of dark neutron stars and ”black holes“ identifying on the sky by observations. The model is based on classical Newton’s mechanics and his gravitation law, and the modern physics of elementary particles. As a starting point of consideration the concept is formulated stating that any mathematical construction for description of natural phenomena has to predict the quantitative values in framework of such a description with no infinite figures. In this respect the General relativity theory by A. Einstein is recognized here as a theoretical model which is not applicable to Nature description, for this model in general case leads to mathematical singularity appearance. Instead, the proposed model describes statics and dynamics of the neutron stars and ”black holes“ withoutany mathematical singularity. The statics of these objects has an important feature:when the mass of cold star is growing a collapse of the star occurs at definite ”critical“ value of that — the internal core of finite size contracts very significantly due to abrupt increase of the matter density when the neutron medium at large pressures generated by self-gravitation of the star condenses in quark medium having much morehigh density. This process divides the observing dark stars in two classes — consisting of neutron stars and neutron — quark stars, identifying now as ”black holes“. The consideration of dynamical processes arising at collisions or close interactions of neutron and neutron — quark stars at the framework of proposed model discovers a very important phenomenon — the strong rare faction shock wave formation in the course of dynamical interaction, generating the mighty flows of very hot neutron gas which due to intense collisions between particles generates a mixture of protons, leptons and photons in which during adiabatic cooling the process of hydrogen recombination arises,so the ”initial“ hydrogen masses, generating the ordinary bright stars, at the end oftheir evolution with neutron and neutron — quark dark and ”cold“ remnants formation during dynamical interaction of that regenerates the ”secondary“ hydrogen. So, the ”life“ of matter in the Universe is a cyclic transformation and regeneration of hydrogenin the course of stars formation and their death.The constructed picture of the matter’s ”life“ in the Universe is in good accordance withthe Mitchell — Laplace hypothesis of dark stars existence, the V. A. Hambartsumyan’s hypothesis on protostars existence, the author’s hypothesis on possibility of existenceof ”island“ system with very small density having the property of ”black hole“, andpossibility of being such a system the observable part of the Universe. The theory explains also the nature of cosmic rays, background radiation, dark matter in galaxies and the”Big bang“.

Երևան

National Academy of Sciences of Armenia

2007

Հոդված

pdf

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան