The year 2000 marked a turning point in the Israeli-Palestinian conflict. The Camp David Summit, convened in July by U.S. President Bill Clinton, brought together Israeli Prime Minister Ehud Barak and Palestinian Authority Chairman Yasser Arafat in an attempt to resolve the core issues of the conflict. This article aims to analyze the 2000 Camp David Summit and the outbreak of the Al-Aqsa Intifada in the context of the Israeli-Palestinian conflict. The article examines the political and structural circumstances that hindered the peaceful resolution of the Israeli-Palestinian conflict. It shows that Camp David’s failure ended the Oslo peace process and contributed to political radicalization, mistrust, and instability in Israeli-Palestinian relations. Several peace initiatives during this period aimed to advance a two-state solution through territorial compromises and security guarantees. The article analyzes their specificities and limitations, which were unacceptable both to the Palestinian and Israeli sides. The breakdown of negotiations and the absence of regulatory mechanisms deepened mistrust between the parties and creating the basis for recurring violence and instability.
2000 թվականը կարևոր շրջադարձ էր իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտության մեջ։ Հուլիսին ԱՄՆ նախագահ Բիլ Քլինթոնի նախաձեռնությամբ կայացավ Քեմփ Դեյվիդի գագաթնաժողովը, որը նպատակ ուներ լուծելու հակամարտության հիմնարար հարցերը։ Գագաթնաժողովին մասնակցում էին Իսրայելի վարչապետ Էհուդ Բարաքը և Պաղեստինյան Ինքնավարության ղեկավար Յասեր Արաֆաթը։ Սույն հոդվածի նպատակն է վերլուծել Քեմփ Դեյվիդի 2000 թվականի գագաթնաժողովը և Ալ-Աքսայի Ինթիֆադայի բռնկումը՝ դիտարկելով դրանք իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտության քաղաքական զարգացումների համատեքստում։ Հոդվածն ուսումնասիրում է այն քաղաքական և ինստիտուցիոնալ գործոնները, որոնք խոչընդոտել են հակամարտության խաղաղ կարգավորմանը։ Քեմփ Դեյվիդի գործընթացի ձախողումը հանգեցրեց Օսլոյի խաղաղ գործընթացի կասեցմանը, խորացրեց փոխադարձ անվստահությունն ու նպաստեց կողմերի քաղաքական ռադիկալացմանը՝ ի վերջո նպաստելով իրավիճակի ապակայունացմանը։ Հոդվածում անդրադարձ է կատարվում այն խաղաղարար նախաձեռնություններին, որոնք ուղված էին երկու-պետություն լուծման՝ տարածքային զիջումների և անվտանգության երաշխիքների հիման վրա։ Բանակցությունների ձախողումն ու կարգավորող մեխանիզմների բացակայությունը խորացրեցին կողմերի միջև անվստահությունը՝ ստեղծելով բռնության նոր ալիքի և տարածաշրջանային անկայունության բարենպաստ միջավայր։

Երևան

pdf

hy ; ru

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Հրապարակման ամսաթիվ:

Հատոր:

Համար:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Վերնագիր:

Այլ վերնագիր:

Ստեղծողը:

Համատեղ հեղինակները:

Խորագիր:

Չվերահսկվող բանալի բառեր:

Ծածկույթ:

Ամփոփում:

Հրատարակության վայրը:

Հրատարակիչ:

Տեսակ:

Ձևաչափ:

Լեզու:

Բնօրինակի գտնվելու վայրը: